Rotterdam

Voorzitter,
Een stad in balans is geen dorp aan de rivier.
Met gemengde gevoelens heeft de SP fractie in de gemeenteraad van Rotterdam kennis genomen van het lang verwachtte rapport van brandweercommandant Berghuijs: "Rotterdam zet door….Op weg naar een stad in balans".
Het college heeft gekozen voor de benadering van de stad via de ogen van een rampenbestrijder.
Het rapport staat vol oorlogstaal als stadsmariniers, uitzonderingstoestand en frontlijnsturing.
De discussie begon in augustus naar aanleiding van een statistisch rapport over een statistisch probleem.
De SP heeft toen gezegd dat we blij zijn dat er nu eindelijk weer gesproken kan worden over spreiding.
De SP is al 20 jaar voor spreiding, maar dan wel spreiding van kennis, inkomen en macht.
De SP is voor gemengde wijken en gemengde scholen.
Spreiding geeft nieuwkomers een eerlijke kans zich te integreren in onze samenleving.
Eerder vroeg het college zelf aan alle Rotterdammers om te "ritsen" met de nieuwkomers.
Maar dit rapport van dit college is daar geen uitwerking van.
De zogenaamde betere buurten blijven op slot voor mensen die afhankelijk zijn van sociale woningbouw.
Er wordt onverkort vastgehouden aan de Woonvisie waarin alleen dure en middeldure nieuwbouw toegestaan.
Daarmee wordt de situatie voor de groeiende groep woningzoekenden die nu uit armoede inwonen bij familie en kennissen uitzichtloos.
Daarmee wordt ook de eis tot "adequate huisvesting" aan Rotterdammers die hun partner in het buitenland zoeken een eis die tot uitsluiting leidt.
Met toenemende frustratie als gevolg.
Het staat haaks op eerdere wensen in het beleid van "Mensen maken de stad".

Voorzitter,
Al een jaar is de tóón van de discussie verkeerd.
Er is door het college veel geroepen in de media, van allochtonenstop tot minarettenstop.
Het college ademt veel xenofobie en creëert een sfeer waarin de helft van de Rotterdammers zich een ongewenste vreemdeling voelt.
In combinatie met het veiligheidsbeleid zijn er te veel Rotterdammers die als verdachten worden gezien.
Het college legt de rode loper uit voor de rijkeren en wijst de armen de achterdeur naar buiten.

Voorzitter,
In elke beschaving is er te allen tijde en overal ruimte voor politieke vluchtelingen.
Iedere samenleving is het aan zijn eigen fatsoen verplicht, maar ook volgens afspraken in de VN, om vluchtelingen gastvrij op te nemen.
Dus er kan geen sprake zijn van een "statushoudersstop".
Landelijk zijn er goede afspraken gemaakt om te komen tot een evenwichtige verdeling en Rotterdam moet zich daar gewoon aan houden.
Statushouders zijn geen probleem, die hebben een probleem, namelijk het probleem dat ze niet terug kunnen naar huis.
En Rotterdam kan en moet helpen die problemen op te lossen.
Het lijkt hier wel Bethlehem aan de Maas! Zelfs de brave Jozef en Maria vertrokken niet uit Bethlehem, maar vonden illegale huisvesting in een stal en warmte bij een os en een ezel.
Hoe durft dit college zich nog te beroepen op Christelijke waarden en normen?

Voorzitter,
De eis van 120 % van het minimumloon is voor de SP onaanvaardbaar.
We willen hier geen georganiseerde "trekarbeid" zoals vroeger in Zuid-Afrika.
Straks mag je hier wel achter de kassa zitten bij C1000 of bij Woonbron-Maasoevers helpen de woningen te verdelen maar heb je zelf geen recht op een woning.
De tijden waarin arbeiders wel mochten bouwen, maar niet konden wonen, keren terug.
Te dol voor woorden.
Zo worden de armen bestreden in plaats van de armoede.
Of vindt het college dat je pas fatsoenlijk en menswaardig kunt leven als je 120 procent van het minimum verdient?
En gaan we dan met alle macht er voor zorgen dat ALLE Rotterdammers ruim voor 2017 een inkomen hebben van minstens 120 % van het minimumloon?
Als dat het doel van dit college zou zijn, dan is de SP de eerste om samen met haar op te trekken.
Maar over zo'n strijd voor welvaart en welzijn voor alle Rotterdammers staat niets in dit plan.

Voorzitter,
De SP wil niet bij voorbaat alles negatief beoordelen
De SP fractie deed in september zelf concrete voorstellen om te komen tot stabiele wijken door een andere woonruimteverdeling.
Het college voorstel om te komen tot positieve ballotage in de probleemwijken, zou daarvan het begin kunnen zijn.
Maar ook hier is er veel onduidelijkheid over hoe het college die positieve ballotage vorm wil geven.
Ook wordt niet duidelijk wat gewenste of ongewenste bewoners zijn.
Beseft het college wel dat we hier nog steeds over "mensen" praten en niet over de kwaliteit van appels?
Zo staan er veel termen in de collegevoorstellen, waarvan niet duidelijk is wat de criteria zijn.