Voorzitter,
Een
stad in balans is geen dorp aan de rivier.
Met gemengde gevoelens heeft de
SP fractie in de gemeenteraad van Rotterdam kennis genomen van het lang verwachtte
rapport van brandweercommandant Berghuijs: "Rotterdam zet door
.Op weg
naar een stad in balans".
Het college heeft gekozen voor de benadering
van de stad via de ogen van een rampenbestrijder.
Het rapport staat vol oorlogstaal
als stadsmariniers, uitzonderingstoestand en frontlijnsturing.
De discussie
begon in augustus naar aanleiding van een statistisch rapport over een statistisch
probleem.
De SP heeft toen gezegd dat we blij zijn dat er nu eindelijk weer
gesproken kan worden over spreiding.
De SP is al 20 jaar voor spreiding, maar
dan wel spreiding van kennis, inkomen en macht.
De SP is voor gemengde wijken
en gemengde scholen.
Spreiding geeft nieuwkomers een eerlijke kans zich te
integreren in onze samenleving.
Eerder vroeg het college zelf aan alle Rotterdammers
om te "ritsen" met de nieuwkomers.
Maar dit rapport van dit college
is daar geen uitwerking van.
De zogenaamde betere buurten blijven op slot
voor mensen die afhankelijk zijn van sociale woningbouw.
Er wordt onverkort
vastgehouden aan de Woonvisie waarin alleen dure en middeldure nieuwbouw toegestaan.
Daarmee wordt de situatie voor de groeiende groep woningzoekenden die nu uit
armoede inwonen bij familie en kennissen uitzichtloos.
Daarmee wordt ook de
eis tot "adequate huisvesting" aan Rotterdammers die hun partner in
het buitenland zoeken een eis die tot uitsluiting leidt.
Met toenemende frustratie
als gevolg.
Het staat haaks op eerdere wensen in het beleid van "Mensen
maken de stad".
Voorzitter,
Al een jaar is de tóón
van de discussie verkeerd.
Er is door het college veel geroepen in de media,
van allochtonenstop tot minarettenstop.
Het college ademt veel xenofobie en
creëert een sfeer waarin de helft van de Rotterdammers zich een ongewenste
vreemdeling voelt.
In combinatie met het veiligheidsbeleid zijn er te veel
Rotterdammers die als verdachten worden gezien.
Het college legt de rode loper
uit voor de rijkeren en wijst de armen de achterdeur naar buiten.
Voorzitter,
In
elke beschaving is er te allen tijde en overal ruimte voor politieke vluchtelingen.
Iedere samenleving is het aan zijn eigen fatsoen verplicht, maar ook volgens
afspraken in de VN, om vluchtelingen gastvrij op te nemen.
Dus er kan geen
sprake zijn van een "statushoudersstop".
Landelijk zijn er goede
afspraken gemaakt om te komen tot een evenwichtige verdeling en Rotterdam moet
zich daar gewoon aan houden.
Statushouders zijn geen probleem, die hebben
een probleem, namelijk het probleem dat ze niet terug kunnen naar huis.
En
Rotterdam kan en moet helpen die problemen op te lossen.
Het lijkt hier wel
Bethlehem aan de Maas! Zelfs de brave Jozef en Maria vertrokken niet uit Bethlehem,
maar vonden illegale huisvesting in een stal en warmte bij een os en een ezel.
Hoe durft dit college zich nog te beroepen op Christelijke waarden en normen?
Voorzitter,
De
eis van 120 % van het minimumloon is voor de SP onaanvaardbaar.
We willen
hier geen georganiseerde "trekarbeid" zoals vroeger in Zuid-Afrika.
Straks mag je hier wel achter de kassa zitten bij C1000 of bij Woonbron-Maasoevers
helpen de woningen te verdelen maar heb je zelf geen recht op een woning.
De
tijden waarin arbeiders wel mochten bouwen, maar niet konden wonen, keren terug.
Te dol voor woorden.
Zo worden de armen bestreden in plaats van de armoede.
Of vindt het college dat je pas fatsoenlijk en menswaardig kunt leven als
je 120 procent van het minimum verdient?
En gaan we dan met alle macht er
voor zorgen dat ALLE Rotterdammers ruim voor 2017 een inkomen hebben van minstens
120 % van het minimumloon?
Als dat het doel van dit college zou zijn, dan
is de SP de eerste om samen met haar op te trekken.
Maar over zo'n strijd
voor welvaart en welzijn voor alle Rotterdammers staat niets in dit plan.
Voorzitter,
De
SP wil niet bij voorbaat alles negatief beoordelen
De SP fractie deed in september
zelf concrete voorstellen om te komen tot stabiele wijken door een andere woonruimteverdeling.
Het college voorstel om te komen tot positieve ballotage in de probleemwijken,
zou daarvan het begin kunnen zijn.
Maar ook hier is er veel onduidelijkheid
over hoe het college die positieve ballotage vorm wil geven.
Ook wordt niet
duidelijk wat gewenste of ongewenste bewoners zijn.
Beseft het college wel
dat we hier nog steeds over "mensen" praten en niet over de kwaliteit
van appels?
Zo staan er veel termen in de collegevoorstellen, waarvan niet
duidelijk is wat de criteria zijn.
Lees verder