Rotterdam

Voorzitter,
Afgelopen woensdag werd het internationale jaar van de gehandicapten afgesloten met een feestelijke borrel in Kamer 7 van dit stadhuis.
Die dag is ons opnieuw duidelijk geworden dat de voorliggende plannen tot versobering van de WVG in Rotterdam op zeer veel weerstand stuiten. Weerstand van de gehandicapten van de VGR, de ouderen van de Cosbo, en vele anderen.
Begin november sloeg de wethouder zich bij de presentatie van de plannen parmantig op de borst: "kijk eens hoe sociaal we zijn?" Deze plannen zijn inderdaad socialer dan de totale afbraak die hij dit voorjaar aankondigde. Het college moest ook wel, want in de motie vd Hilst van 3 juli besloot de raad "dat het college het voorzieningenniveau van de WVG moest handhaven".
De wethouder komt weliswaar met iets minder slechte plannen, maar hij gaat nog steeds uit van het verkeerde uitgangspunt. Uitgangspunt zou moeten zijn het noodzakelijke voorzieningenniveau. Daar hoort een budget bij en indien het beschikbare budget onvoldoende is, moet erworden bijgeplust. Tijdens de behandeling van de begroting 2001 is dit nog eens vastgelegd in de aangenomen motie Hulman. De tijdens de voorjaarsnota 2004 aangenomen motie van Hilst is ook gebaseerd op datzelfde uitgangspunt.
De raad is hier steeds duidelijk in geweest en blijft dat, naar ik hoop.
Besparen door efficienter werken prima, maar niet op voorzieningen.

Voorzitter,
Dan de voorstellen zelf:
Van roze naar blauw. Dat leidt tot een onaanvaardbaar onderscheid tussen 65-plussers die niet en zij die wel afhankelijk zijn van aangepast vervoer. 65-plussers die met gewoon openbaar vervoer kunnen betalen roze, 65-plussers die afhankelijk zijn van vervoer op maat betalen zich blauw. Ik vraag de wethouder dit in elk geval te schrappen. Daarvoor dienst ons eerste amendement.
Gehandicapte 65-minners moeten evenals niet-gehandicapte 65-minners blauw gaan betalen. Hier is schijnbaar sprake van gelijke behandeling? Vergeten wordt dan dat achtereenvolgende onderzoeken hebben laten zien dat mensen met een handicap of chronisch ziekte honderden euroos per maand minder te besteden hebben dan mensen zonder handicap. Alle reden om deze groep te ontzien.
Het invoeren van een incassosysteem lijkt me geen probleem. Iedereen zal het ook normaal vinden voor een rit te betalen. Ik vraag de wethouder wel of de lang gevraagde belservice er nu eindelijk komt? Wat kan hij daarover zeggen? Daarvoor heeft de SP een motie opgesteld.

Het rantsoeneren van het reizen tot 500 reiszones vind ik belachelijk. Ook hier wordt weer een onaanvaardbaar onderscheid gemaakt tussen mensen met en zonder handicap. Mensen zonder handicap worden toch ook niet in hun reizen beperkt? Het zou hier slechts om een kleine groep mensen gaan maar heeft de wethouders ook inzicht waarom deze gehandicapten zoveel reizen en wat de gevolgen voor deze mensen zijn? Deze maatregel is bovendien in strijd met het protocol van de VNG waarin onbeperkt reizen staat. Dat protocol is er gekomen omdat er de afgelopen jaren grote scheefgroei was tussen de verschillende gemeentes. Sommige gehandicapten hadden in sommige gemeentes dubbel pech: zowel gehandicapt als ook nog gekortwiekt door tekortschietende voorzieningen. Die dubbel pech situatie lijkt de versobering ook in Rotterdam te doen ontstaan. Daarom een tweede amendement.

Het afschaffen van de tilservice komt neer op het afkopen van de zorgplicht. Met bovendien een veel te mager bedrag. Het jaarbedrag voor iemand die aangewezen is op een rolstoelbus komt neer op 26 euro per week. Is dat genoeg om twee deskundigen in te huren om je in de bus te zetten, mee te rijden en op de plaats van bestemming weer netjes af te leveren? En als je dan twee keer in de week naar een dagcentrum wilt?
Mijn tweede vraag is of er ook een dienst beschikbaar komt waar een beroep op kan worden gedaan of moeten mensen het zelf maar uitzoeken? Ons burgerlid Ineke Palm heeft zelf een keer meegereden met Kamer tot Kamer tilservice. Dat was genoeg om te zien dat mensen het niet zelf uit kunnen zoeken. Daarom een derde amendement.

De gemeente wordt gedwongen door het WVG-protocol om een gebied van 5 zones rondom het woonadres bereisbaar te maken. Ik vind het opmerkelijk dat hierbij over dwang wordt gesproken. Voelt de wethouder geen morele zorgplicht voor het gat dat in de vervoersvoorziening is ontstaan nu de Traxx dat heeft laten vallen? Nogmaals het protocol is vastgesteld om basisvoorzieningen vast te leggen. Uitgangspunt is de noodzakelijke voorziening.

Aan de woonvoorzieningen wordt niet getornd. Ik wil toch even stilstaan bij het primaat van verhuizen. Ik begrijp dat dure woningaanpassingen worden geregistreerd. Komt er een overzicht beschikbaar van aangepaste woningen per wijk die beschikbaar en die ook toegankelijk is voor de woningzoeker? Wat is een redelijke termijn waarbinnen een gehandicapte een aangepaste woning moet hebben gevonden? En hoe is het mogelijk dat sommige Miva woningen 1 tot 2 jaar leeg staan?

Dan tenslotte de scootmobielen. Daar komen meters op. Hoeveel gaat dat kosten? Dit lijkt op wantrouwen naar gebruikers en zal dit er niet toe leiden dat mensen gaan frauderen? Er moet gewoon goed geindiceerd worden en goede nazorg komen.
Tenslotte heb ik nog een vraag over de canta's. Klopt het dat mensen boven de 500 km per jaar gebruik moeten maken van vervoer op maat? Wat is duurder, een gereden cantakilometer voor iemand die toch al zo'n ding heeft of een vervoer op maat kilometer?

Iedereen is van mening dat mensen met een handicap als volwaardige burgers moeten kunnen deelnemen aan de samenleving. Vanwege hun handicap of beperking zijn daarvoor extra voorzieningen nodig. Het beschikbare budget is 41 miljoen, de wethouder streeft naar 47,9 miljoen, nodig is 50 miljoen euro. De SP stelt voor die enkele miljoenen nog ergens vandaan te schrapen en niet te beknibbelen op de broodnodige voorzieningen voor mensnen met een handicap.

Theo Cornelissen, fractievoorzitter SP gemeenteraad van Rotterdam,
tel. (010-) 466 80 92 of (06-) 20 43 01 96

Zie ook: Getild door Wethouder

Terug naar Nieuws of Gemeenteraad