'Wat zijn Westerse vrijheden waard als we vluchtelingen niet als buurman willen hebben?'
'Wat zijn Westerse vrijheden waard als we vluchtelingen niet als buurman willen hebben?'
Afgelopen zondag sprak oud-raadslid Burak Yildiz namens de SP bij de maandelijkse wake bij het uitzetcentrum op Rotterdam Airport.
Hieronder de tekst die Yildiz uitsprak.
Beste mensen,
Mijn politieke carrière/activisme is hier begonnen. Ik heb hier meegedaan met de demonstraties van de Occupy groep. Via geluidsdemonstraties kregen wij contact met de opgesloten vluchtelingen. Destijds ontmoette ik een vluchteling die ongeveer zo oud was als ik. Hij heet Yasir, was 17 jaar oud en verbleef een paar jaar in Nederland. Hij stond op het punt om uitgezet te worden naar Afghanistan. We hebben de uitzetting niet tegen kunnen houden. Ook niet door demonstraties of juridische procedures. Ik heb niets meer van hem gehoord.
Yasir was een jongen zoals ik. Hij stond in de bloei van z’n leven. Net zoals ik ging hij naar school en hield hij van voetballen. Hij was alleen naar Nederland gekomen en had zijn familie achtergelaten. Hij wilde wat van zijn leven maken in Nederland. Maar dit werd van hem afgepakt. Omdat hij werd uitgezet. Ik realiseerde me dat ik geluk heb dat ik hier was geboren. Alleen omdat hij niet de juiste papieren heeft, had hij minder rechten.
Ik heb meerdere mensen zoals Yasir ontmoet. En net zoals hij waren ze allemaal gebroken door het systeem. Net zoals hij waren ze hier naar toe gekomen om een menswaardig bestaan op te bouwen. In plaats daarvan krijgen ze te maken met een tekortschietend asielbeleid. En een gevangenissysteem waarin ze worden vastgehouden zonder enig vooruitzicht op vrijheid. Het duurt maanden en misschien zelfs jaren voordat iemand wordt uitgezet of vrijgelaten. Juist dit maakt iemand mentaal en fysiek kapot.
Jaren geleden had ik gehoopt dat de situatie voor vluchtelingen beter zou worden. Maar de realiteit is dat de situatie juist erger is geworden. Nog altijd mogen Afghaanse vluchtelingen worden uitgezet naar Afghanistan. Terwijl het land verscheurd is door de oorlog en interne problemen. Basisrechten zoals bed bad en brood worden uitgekleed door gemeentes. De vluchteling moet bewijzen dat hij een vluchteling is en anders heeft hij nergens recht op. Dit is de omgekeerde wereld waarin we nu leven.
Wat ik niet begrijp is dat we in het Westen onze mond vol hebben van hoe superieur wij zijn ten opzichte van andere culturen zoals de migrantengemeenschappen in Nederland. Terwijl we wel onze handtekening hebben gezet onder een deal om vluchtelingen tegen te houden als ze de oversteek willen maken naar Europa. Hoeveel zijn de Westerse vrijheden waard als we vluchtelingen niet als buurman willen hebben? Helemaal niets!
Eeuwenlang hebben we onszelf wijs gemaakt dat rechten alleen gelden voor bepaalde soort mensen. Vrijheden worden alleen toegekend aan diegene die op ons lijken. En degene die meer kapitaal hier naar toe brengen. Ik heb het over witte bankiers uit Zwitserland of de witte dokter uit Amerika. Zij worden geen gelukszoeker of profiteurs genoemd. In tegenstelling tot de Arabier uit het Midden-Oosten of de Afrikaan uit Oost-Afrika. Ze worden ontmenselijkt, gedehumaniseerd en gecriminaliseerd. Het zijn ineens barbaren die onze voorzieningen komen afpakken. Terwijl we hun landen hebben kapot gemaakt. Kijk maar naar Shell in Nigeria en de oorlogen in Irak en Syrië. Door deze ontmenselijking worden repressieve maatregelen tegen vluchtelingen gerechtvaardigd. Want wie geeft er nou om iemand als hij diegene nooit heeft ontmoet en waar hij bang voor is?
De strijd voor meer rechten en voorzieningen voor vluchtelingen moet daarom onverminderd door gaan. Voor mensen als Yasir en vele anderen is het een teken dat ze niet worden vergeten. Daarom moeten we juist niet stoppen met actievoeren maar doorgaan. Ik denk dat het ook belangrijk is als vluchtelingen hun plek kunnen opeisen binnen bewegingen en maatschappelijke organisaties. Vaak vergeten we dat vluchtelingen ook mensen zijn met kwaliteiten en vaardigheden. Ze zijn net zoals jij en ik. Geef ze de ruimte zodat ze zich zelf kunnen ontwikkelen.
De wake vindt elke eerste zondag van de maand plaats aan de Portelabaan 7 in Rotterdam. De volgende bijeenkomst zal zondag 6 mei zijn van 16.00 tot 17.00 uur.
- Zie ook:
- Asielbeleid
- Internationaal