Rotterdam

Er is nog steeds een groot tekort aan fatsoenlijke, vaste banen in Rotterdam. De SP wil 5000 gemeentelijke banen creëren en stoppen met ‘werken zonder loon’. Investeringen door de gemeente ten behoeve van het bedrijfsleven gaan we toetsen op de sociale effecten. Het Havenbedrijf Rotterdam wordt weer een gemeentelijk havenbedrijf. De gemeente gaat niet alleen overleggen met werkgevers, maar ook met werknemers, de vakbeweging en zzp’ers om te komen tot (onder meer) betere verdeling van werk en stageplaatsen en minder ontduiking van minimumloon en cao’s.

Het gemeentelijk economisch beleid is nu voornamelijk gericht op drie zogenaamde 'clusters’, Haven & Industrie, Medisch en Creatief. De SP wil hier een vierde cluster aan toevoegen, de Wijkeconomie, met veel extra aandacht voor kleine ondernemers en winkeliers die actief zijn op wijk- en buurtniveau. De gemeente gaat de wijkeconomie actief stimuleren. Dat zorgt voor meer banen, meer startende ondernemers, en leefbare buurten.

Veel nuttig werk in de stad blijft liggen, terwijl tegelijkertijd tienduizenden Rotterdammers aangewezen zijn op een bijstandsuitkering. We creëren daarom 5000 banen in de stad waarbij we denken aan extra werk in de groenvoorziening, schoon en heel houden van buurten en pleinen, conciërges en hulpen op scholen en extra inzet van mensen in de zorg en het welzijn. Uitgangspunt is dat er geen verdringing mag plaatsvinden en dat het gaat om volwaardige banen met minimaal het minimumloon. We stoppen meteen met alle ‘werken zonder loon’-banen in het kader van de Participatiewet.

Liberalisering van de arbeidsmarkt en onvoldoende controle op malafide bedrijven en uitzendbureaus ondermijnen de arbeidszekerheid. Uitzendbureaus die Midden- en Oost-Europeanen uitbuiten door arbeidsvoorwaarden aan hun laars te lappen worden keihard aangepakt. We pleiten voor terugkeer van de vergunningplicht voor uitzendbureaus en handhaving daarvan.

Bedrijven in onze gemeente gaan we stimuleren hun maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen. Dat betekent vaste banen en nieuw passend werk creëren. Uiteraard heeft de gemeentelijke overheid daarin een voorbeeldfunctie; ook als het gaat om om her- of bijscholing van nieuwe werknemers. Nederland staat bekend als Flexland nummer één en Rotterdam gaat dit tij keren door aan vaste banen prioriteit te geven.

Gemeentelijke investeringen ten behoeve van het bedrijfsleven worden getoetst op de sociale effecten. Levert de gemeentelijke inspanning duurzame werkgelegenheid op voor de gewone Rotterdammers? 

Bij grotere investeringen van gemeenschapsgeld in de economie en de infrastructuur wordt een Sociale Effect Rapportage gemaakt. 

Het Havenbedrijf Rotterdam wordt weer een gemeentelijk havenbedrijf. De haven is van belang voor werkgelegenheid en welvaart van alle bewoners in de Rijnmond. Om te zorgen voor een sociale en duurzame haven moet de gemeente meer de regie naar zich toe trekken. 

Voor een goed en sociaal functionerende haven is een havenpool met gekwalificeerde havenarbeiders met goede arbeidsvoorwaarden van groot belang. Dat is een taak van de ondernemers in de haven, maar ook van de gemeente en het Havenbedrijf Rotterdam. 

Havenwerkers in Rotterdam, Antwerpen, Hamburg en Amsterdam zijn gebaat bij betere afspraken tussen de Noord-Europese havens om de concurrentie op basis van arbeidsvoorwaarden en veiligheid tegen te gaan. Meer samenwerking is ook dé manier om te komen tot een groene en een schone haven.

Veel onbenutte en braakliggende grond in het bestaande havengebied wordt door bedrijven vastgehouden, omdat ze de sanering van door hun toedoen ontstane bodemverontreiniging niet willen betalen. Die grond kan na sanering worden hergebruikt – voor de haven, maar ook voor groene industrie.

Grondspeculatie gaan we tegen, samen met de nationale overheid. 

Gemeentegrond wordt alleen nog in erfpacht uitgegeven. 

De gemeente werkt op veel manieren samen met het Rotterdamse bedrijfsleven, maar in de meeste gevallen beperkt die samenwerking zich tot werkgevers en hun organisaties. De SP vindt het belangrijk dat de gemeente dit uitbreidt naar samenwerking met werknemers, de vakbeweging en (organisaties van) zzp’ers. Hiertoe neemt de gemeente het initiatief voor het opzetten van een Platform voor Sociale Ontwikkeling en Werkgelegenheid (PSOW) dat in de plaats komt voor het huidige Rotterdam Partners. Hoog op de agenda van dit PSOW komen in ieder geval de volgende onderwerpen: – Stimuleren van werkgelegenheid door het verdelen van werk. Bijvoorbeeld voor ouderen het stimuleren van de 80-90-100 regeling (4 dagen werken, 90 procent loon en 100 procent pensioenopbouw) of varianten daarvan. – Stimuleren van stageplaatsen, maatschappelijke stages en leerwerkplekken, in overleg met de roc’s, vakbeweging en bedrijfsleven. – Controles en sancties voor bedrijven en uitzendbureaus die werken met werknemers (onder andere uit Midden- en Oost-Europa) en de bestaande regels (minimumloon, cao’s) ontduiken. 

We besteden geen gemeenschapsgeld meer aan Rotterdam Partners, behalve voor het runnen van de toeristeninfo. 

We investeren niet langer veel geld in nieuwe bedrijventerreinen, maar zorgen ervoor dat bestaande locaties veel beter benut worden. Hetzelfde geldt voor kantoorlocaties. Een overmaat en een structurele leegstand van 15-20 procent dreigt als de kantorenmarkt overgelaten wordt aan de grillen van het bedrijfsleven.

Rotterdam is de stad met de meeste reclame in de openbare ruimte van Nederland. Voor reclameborden op de openbare weg geven we daarom geen nieuwe vergunningen meer af. Een karakteristiek stadsbeeld heeft onze voorkeur boven mega-billboards aan de gevels. 

Deeleconomie gaat uit van het idee ‘toegang tot diensten is belangrijker dan het bezit ervan’ en dat is prima. Maar er zitten ook gewoon bedrijven achter als Uber, Airbnb en Obike die geld verdienen, maar niet altijd genegen zijn bij te dragen aan infrastructuur die door belastingbetalers is opgebracht. Daar waar nodig zal dus toch regulering nodig zijn om wildgroei tegen te gaan.

Robotisering biedt kansen om zwaar eentonig werk door machines te laten doen. De voordelen ervan komen nu echter vooral ten goede aan bedrijven die het daardoor met minder personeel af kunnen. Met name in de haven laten de gevolgen zich zien. Het krimpend aantal banen moet wat ons betreft samengaan met fatsoenlijke afvloeiingsregelingen. 

We bevorderen dat (leegstaande) winkel- en bedrijfspanden van de gemeente of van corporaties voor een betaalbare (ingroei)huur beschikbaar komen voor startende ondernemers, buurtinitiatieven en coöperatieve initiatieven. 

In plaats van ‘alle ballen op de binnenstad’, voorkomen we dat de winkelstraten in de wijken weggeconcurreerd worden. Toevoeging van duizenden vierkante meters winkelruimtes in het centrum (zoals Forum Rotterdam) betekent leegstand op andere plekken en in de wijkwinkelcentra: daar stoppen we dus mee. Resterende leegstand lossen we op met een flexibeler bestemming op voormalig winkelpanden, verdichting van winkelstraten en – na een jaar – een boete op leegstand voor de verhuurder. 

We zetten Maatschappijen ter Bevordering van de Wijkeconomie (MBW) op: coalities van bewoners, (kleine) ondernemers en zelfstandigen in de wijk, lokale overheid en maatschappelijke organisaties, om de bedrijvigheid op wijk- en buurtniveau concreet te stimuleren. Met gemeentelijk geld worden de MBW’s opgestart en ander kapitaal aangetrokken. De MBW’s adviseren over het beleid in de wijk en geven (micro)kredieten voor wijkgerichte initiatieven. 

Kleine ondernemers worden ondersteund. Ondernemers die de dupe zijn van sloop- en herstructureringsprojecten krijgen een ruimere tegemoetkoming en compensatie.

Innovatieve initiatieven van onderop worden gestimuleerd. Stimuleren van de creatieve economie betekent vooral: van onderop beginnen en een goed broedplaatsbeleid formuleren. Het binnen de gemeente toepassen en vanuit de gemeente stimuleren van open source software en open standaarden kan Rotterdam op de kaart zetten als ‘place to be’ voor innovatieve ICT-bedrijven. De gemeente kan een grote rol spelen in het snel uitrollen van glasvezel in de Rotterdamse wijken, bijvoorbeeld met een gemeentelijk glasvezel-bedrijf.