Rotterdam

74 procent van de Rotterdammers vindt dat bewoners te weinig worden betrokken bij beslissingen. Dat moet anders: Rotterdammers moeten veel meer te zeggen krijgen over hun straat, buurt en stad. Daarom wil de SP de zeggenschap van bewoners over toekomstplannen voor de stad flink uitbreiden, de deelgemeenten afschaffen en wijkraden en buurtreferenda invoeren.

Formeel is onze democratie op orde, maar in de praktijk bestaat er een grote onvrede over de politiek en politici. Zes op de tien Nederlanders vinden dat ’mensen zoals ik’ geen invloed hebben op wat de regering doet. Op papier is het goed geregeld – van verkiezingen tot formele inspraak en burgerinitiatieven – toch is de zeggenschap over hun stad voor de meeste Rotterdammers in werkelijkheid een wassen neus. Veel Rotterdammers denken dat ’de hoge heren toch doen waar ze zin in hebben’ – ze geloven het wel en gaan niet meer naar de stembus. Dat is slecht voor de democratie, en slecht voor Rotterdam.

De behoefte van bewoners aan zeggenschap over hun eigen wijk is afhankelijk van wat er in de buurt speelt. Waar het goed gaat, blijft de betrokkenheid van bewoners vaak beperkt tot onderwerpen als speelvoorzieningen of het jaarlijkse buurtfeest. Waar het verkeerd gaat, willen bewoners juist veel meer invloed en zeggenschap over thema’s die hun wijk en het rijtje schoon-heel-veilig ver overstijgen: bijvoorbeeld als ze geconfronteerd worden met grote onveiligheidsproblemen, of met een corporatie die een sloopplan voor de buurt wil doordrukken. In die gevallen moet de gemeente bewoners zo veel mogelijk in staat stellen zélf te beslissen over wat er moet gebeuren.

De Rotterdamse bestuurlijke inrichting – met na de verkiezingen van 2010 veertien deelgemeenten en wijkraden – is daarbij vaak een sta-in-de-weg. Iedereen is voor decentrale service en voor Stadswinkels overal in de stad, maar daarvoor is geen politiek parlement op deelgemeenteniveau nodig. De meeste deelgemeenten bestaan uit meerdere wijken, die onderling weinig gemeen hebben. De deelgemeente wordt zowel door bewoners als door andere betrokkenen te vaak gezien als barrière tussen wijk of buurt en de gemeente. Bovendien beslissen de deelgemeenten slechts over enkele miljoenen, terwijl de kosten van het hele bestel maar liefst veertig miljoen bedragen. De SP is daarom tegenstander van de huidige deelgemeenten. Het wordt het steeds duidelijker dat het deelgemeentebestel zijn houdbaarheidsdatum nadert, maar helaas hebben de andere partijen tot dusver niet gedurfd het bestel te veranderen of af te schaffen.

Hoe kan het beter?

• Bewoners krijgen het eerste en het laatste woord over alle beslissingen die hen aangaan. Bij bestemmingsplannen, wijkvisies en dergelijke wordt vroegtijdig uitgebreide inspraak georganiseerd. Met woningcorporaties en andere instellingen in de stad worden afspraken gemaakt over hoe Rotterdammers zoveel mogelijk te zeggen krijgen over het beleid van die instellingen.
• Twee maal per jaar organiseert de gemeente een stedelijke discussie over belangrijke politieke onderwerpen die de hele stad raken, bijvoorbeeld de plannen voor huisvesting of openbaar vervoer voor de komende jaren. Met openbare debatten, een schriftelijke uitnodiging en enquête aan alle Rotterdammers, en een publiekscampagne worden alle Rotterdammers uitgenodigd mee te praten over de toekomst van hun stad.
• De Rotterdammers worden uitdrukkelijk bij de plannen van het nieuwe college betrokken. Het concept-collegeprogramma wordt niet alleen bediscussieerd met corporaties, maar ook met huurders; niet alleen met deelgemeenten, maar ook met bewonersorganisaties.
• De huidige Stadswinkels blijven bestaan; maar de deelgemeenten worden vervangen door niet-partijpolitieke wijkraden, die daadwerkelijk een afspiegeling vormen van de bewoners van de wijk en die regelmatig kunnen worden vervangen als de wijkbewoners dat nodig vinden. De wijkraad krijgt een eigen budget, gebaseerd op het aantal inwoners, de grootte van de wijk en haar taken.
• Voor belangrijke kwesties die de hele wijk aangaan, moet het mogelijk zijn buurtreferenda te organiseren als een deel van de bewoners dat wil. Over belangrijke onderwerpen die heel Rotterdam raken, houden we stedelijke referenda. Beslissingen over de wijk kunnen ook via internet worden voorgelegd aan bewoners.
• Gebieden die verder van de Coolsingel liggen – zoals Rozenburg, Hoogvliet en Hoek van Holland – krijgen meer autonomie. In overleg met de bewoners wordt per gebied bekeken aan welke zeggenschap behoefte bestaat en hoe die het beste vorm kan krijgen.
• De Stadsregio Rotterdam moet direct door de inwoners van de regio gekozen worden, en de taken van de huidige provincie overnemen.
• Politici moeten niet in de politiek gaan om er zelf beter van te worden. Daarom kent de SP de afdrachtregeling. Binnen de wettelijke mogelijkheden worden de regelingen voor Rotterdamse raadsleden en wethouders versoberd: zo kan de onkostenvergoeding van raadsleden met twintig procent omlaag en kan de wachtgeldregeling minder lang worden gemaakt. De dienstauto’s voor burgemeester en wethouders worden vervangen door deelauto’s en fietsen.
• Vanaf nu wordt de ’Aboutaleb-norm’ – het principe dat ambtenaren, bestuurders van deelnemingen en van gesubsidieerde instellingen niet meer verdienen dan de burgemeester – strikt gehandhaafd.
• Niet alleen politici, maar ook (top)ambtenaren zouden in Rotterdam zelf moeten wonen – zodat ze ook zelf dagelijks meemaken wat er in de stad speelt. Bij gemeentelijke vacatures geven we bij gelijke geschiktheid de voorkeur aan Rotterdammers.
• Alle publieke dienstverlening van de gemeente dient ook via internet beschikbaar te zijn. Rotterdammers moeten via één loket hun vragen via e-mail kunnen stellen, en snel antwoord krijgen. De Stadswinkels moeten op meer plaatsen langer open zijn, zodat mensen na hun werk zaken kunnen regelen.

<-- Vorige | Overzicht | Volgende -->