Rotterdam

Wethouder Kriens en de directeur van het Riagg, de heer Jos Lamé, hebben ruzie. Lamé weigert de meldcode huiselijk geweld te ondertekenen en de wethouder mept terug door de subsidie aan het Riagg in te trekken. De SP vindt dat daarmee vooral de cliënten gedupeerd worden. Lees hieronder de bijdrage van SP-raadslid Josine Strörmann over dit onderwerp tijdens de raadsvergadering vanmiddag.

De SP heeft indertijd 'ja' gezegd tegen de meldcode huiselijk geweld. Waarom? De code was en is niet verplichtend. Internationaal onderzoek naar een meldplicht van zaken als huiselijk geweld en kindermishandeling wijzen niet uit dat zo’n meldplicht werkt. Melden heeft altijd voor- en nadelen en de impact van zo’n melding kan alleen van geval tot geval individueel worden bepaald.

Door het instellen van zo’n meldcode vestig je de aandacht op de problematiek. Maar dat is het dan ook. Het kán werken. Ook zonder een code kan de huiselijk-geweldcampagne prima resultaten boeken. Nu er, heel kinderachtig, subsidie wordt afgepakt ziet het er toch naar uit dat we hier een meldplícht hebben. Wij vragen ons nu af of er nog meer instellingen in Rotterdam onder dreiging van financiële maatregelen gedwongen zijn om te tekenen.

Jos Lamé gelooft niet in een eenvormige aanpak van complexe problemen. Wij zien deze eenvormige aanpak vaker terugkomen bij dit college. Alle Generaal-Pardonners naar het zelfde re-integratietraject, ondanks enorme verschillen in taalniveau, gezinssamenstelling en opleidingsniveau, honderden ID’ers verkopen aan bureau Maatwerk, alle alleenstaande moeders laten bezoeken door het staatsmaatschappelijk werk van bureau Frontlijn: het is allemaal van hetzelfde laken een keurslijf waarin men gedwongen wordt.. Dit college denkt te weten wat goed voor ons is.
De SP zegt: het is onmogelijk dat je als politicus de waarheid in pacht hebt bij dit soort complexe problemen. Historisch besef leert ons dat overheidsdwang vaak uiteindelijk averechts en verlammend werkt. Keer op keer verbaast mijn fractie zich er ook over dat een aantal partijen in deze raad die zich liberaal noemen, voorstanders van het op afstand zetten van de overheid, zo’n moeite hebben om professionals hun werk te laten doen.

Geweld achter de voordeur en kindermishandeling zijn zeer ernstige en tragische zaken. Te ernstig om het streven naar een goede aanpak tot een machtsspelletje te maken. Afgezien hiervan, geloven wij niet dat al het leed in deze wereld te voorkomen is. Dit college gelooft dat blijkbaar wel en dat is zowel naïef als dom. College, ga in vredesnaam weer in discussie met mensen als Jos Lamé en anderen die niet op uw lijn zitten. Afspraken op vrijwillige basis zijn ongelofelijk meer waardevol dan afgedwongen regels. Die zullen meer opleveren dan één voor één iedereen die het niet met je eens is in de ban doen, te ontslaan of de subsidie afpakken. Het afpakken van de subsidie van het RIAGG raakt niet meneer Lamé, en ook niet mevrouw Kriens. Het raakt wel de cliënten van het RIAGG.

'Het stalinisme van Jantine Kriens' (www.leodekleijn.nl)