Rotterdam

Nog altijd wordt iedere maand een wake georganiseerd bij het Uitzetcentrum Zestienhoven op Rotterdam Airport. Tijdens de 30ste Wake van vorige week zondag stonden de verhalen van de mensen centraal die twee jaar terug zijn omgekomen in de brand in het uitzetcentrum op Schiphol. Alle verhalen werden voorgelezen bij het licht van fakkels. Dit leverde een indrukwekkend monument in woorden op. Eén van de verhalen kunt u hieronder lezen. Meer verhalen vindt u op www.vertrokkengezichten.net.

Peter de la Rue, een lange man van 52 jaar, laat foto's zien die hijafgelopen zomer maakte van zijn vriendin Oksana Nynych. Een jonge vrouw, 29 jaar, met halflang donkerblond haar. Ze ligt in bikini aan de oever vanhet Gardameer. Ze zit op een terras in de zon, glas in de hand. Een paar maanden eerder, in mei, had hij haar in Aken leren kennen. Daarwerkte ze, zegt hij, in de horeca. Eind juni was ze bij hem komen wonen,in zijn huis in Geleen, Limburg. Peter de la Rue, verwarmingsmonteur, was sinds zijn scheiding alleen geweest. Hij was blij, zegt hij, dat er weer een vrouw in huis was. Geen kopje liet ze op het aanrecht staan. De mensen mochten niet denken dat ze vies was. Ze was opgehouden met roken, twee pakjes per dag, omdat ze een kind wilde. Oksana Nynych kwam uit Oekraïne, maar ze had een Pools paspoort gekocht nadat ze in Duitsland een paar keer was aangehouden en teruggestuurd. Polen mogen in alle landen van de Europese Unie verblijven. Ze mogen
alleen niet zonder vergunning werken. Peter de la Rue wist dat zijn vriendin illegaal in Duitsland wasgeweest, en ook dat ze nu illegaal in Nederland was. Hij maakte zich er niet veel zorgen over.
Wie wist het?
Wie kon het wat schelen?
Ze moesten gewoon een beetje voorzichtig zijn. In de hotels waar ze op hun vakantie in Italië overnachtten liet alleen hij zijn paspoort zien. Als er naar hetpaspoort van Oksana Nynych werd gevraagd, zei hij dat het in de auto lag. Eén keer hadden ze het moeten pakken. De eigenaresse van het hotel in Italië waar ze een kamer wilden huren was blijven aandringen. Ze vertrouwde het niet, zegt Peter de la Rue. Ze waren snel doorgereden naar een ander hotel. Die vrouw van dat hotel heeft ons verraden, dacht Peter de la Rue toen op vrijdag 21 oktober de politie voor de deur stond bij hem in
Geleen.
Of waren het de buren geweest?
Iemand moet het gedaan hebben. Hoe kon de politie weten dat Oksana hier woonde?

Hij was thuis toen de bel ging. Hij deed de voordeur open. Oksana Nynych zat aan de ontbijttafel. Peter de laRue dacht: als ze slim is, springt ze naar buiten en rent ze door de tuin weg.
Maar ze had niet door wat er gebeurde, zegt hij. Ze kreeg tien minuten de tijd om wat spullen te
pakken. Daarna werd ze meegenomen naar het politiebureau in Sittard. 's Maandags ging ze naar het detentiecentrum op Schiphol. Peter de la Rue heeft haar nog één keer gezien, op woensdagmiddag 26 oktober, een paar uur voor de brand. Met veel moeite had hij toestemming gekregen om haar in het detentiecentrum te bezoeken.
Ik zei tegen haar: ik koop een ticket, ik kom naar je toe. Zij zei tegen mij: ik hou van je, en alsjeblieft Peter, doe je gordel om en rij niet harder dan honderd.

Op de achterkant van de flyer die bij deze Wake werd uitgedeeld stond een kaart van Europa met daarop alle detentiecentra voor vluchtelingen. U kunt deze kaart vinden op no-fortress-europe.eu. Hij laat goed zien dat Noord-Europa bezaaid is met dit soort centra. Hieronder een foto van het ‘deportatiecentrum’ bij Zestienhoven. In Alphen aan den Rijn wordt er op dit moment een centrum voor 1000 plaatsen gebouwd. De mensen achter de Wake vinden dit onnodig en blijven van mening dat het langdurig opsluiten van vreemdelingen die geen misdaad hebben begaan, anders dan dat ze hier niet mogen verblijven, inhumaan is. Vindt u dat ook, kom dan op zondag 2 december naar de volgende Wake.

Oane Sikkema