Rotterdam

Na lang beraad hebben SP-gebiedscommissieleden Diana Bollerman-Rijksen en Ger Giessen besloten zich terug te trekken uit de geteisterde gebiedscommissie IJsselmonde. De voornaamste redenen zijn de verstoorde verhoudingen en de opstelling van het voormalig voorzitterscollectief. Bollerman en Giessen menen zich los van deze commissie beter in te kunnen zetten voor de bewoners van IJsselmonde.

De gebiedscommissie kreeg eerder dit jaar de opdracht de scheefgegroeide verhoudingen recht te trekken. Hierbij was een harde eis dat zij een einde zou maken aan de 'eenzijdige samenstelling' van het voorzitterscollectief, bestaande uit enkel leden van Leefbaar Rotterdam. Deze opdracht mislukte toen Leefbaar Rotterdam haar meerderheid misbruikte door vrijwel exact hetzelfde voorzitterscollectief, minus 1, te kiezen.

Bollerman-Rijksen: 'De klachten over het functioneren en de opdracht van de wethouder werden door de voorzitters niet serieus genomen. Wij hadden gehoopt dat Leefbaar tot inkeer zou komen en de belangen van de bewoners voorop zou stellen, maar helaas. Door al het gekonkel is het vertrouwen in deze commissie wat mij betreft weg.'

Ondanks dat de wens voor een technisch voorzitter is ingewilligd, steekt het de twee dat het de commissie niet gelukt is zelf tot een oplossing te komen. Ook het openlijk verzet tegen het aanstellen van een technisch voorzitter door te dreigen met rechtzaken is hen een doorn in het oog.

Giessen: 'Ik nam zitting in de commissie om wat te kunnen betekenen voor de IJsselmondenaar. Door de aanhoudende tweedeling is dit nog steeds bijna onmogelijk, dan maar zonder commissie. Ik ben en blijf goed benaderbaar voor de mensen in het gebied en weet de weg naar de Coolsingel ook zonder commissie wel te vinden.'

Bij de inrichting van het model gebiedscommissies pleitte de SP voor een wijkparticipatiemodel. Bij dit model kunnen wijkbewoners hun vertegenwoordigers direct kiezen. Je kiest een persoon en niet een politieke partij. Voor de SP is het belangrijk dat de participatie van bewoners op het niveau van de wijk georganiseerd wordt. Dat is dichter bij de burgers en mensen herkennen zich meer in de wijk dan in een vrij willekeurige verzameling van wijken die je deelgemeente of stadskwartier noemt. Op het niveau van de wijk is het mogelijk om met succes vormen van directe democratie in te voeren: een wijkreferendum, het recht om plannen van de gemeenteraad af te wijzen en een alternatief aan te dragen, zelf als buurt besluiten over budgetten voor de buurt en een plan op te stellen voor verbetering van de wijk. Alleen op deze manier kunnen zij echt functioneren als de ogen en oren van de buurt.

Eind van het jaar verschijnt de evaluatie van twee jaar gebiedscommissies. Dit is voor de SP het moment de discussie over het gebiedscommissiemodel opnieuw aan te zwengelen.

Foto: SP