Rotterdam

Persbericht

Rotterdam, 14 oktober 2004

Algemene beschouwingen SP begroting 2005 Rotterdam

Heel Rotterdam Vooruit!

Eens per jaar staan we even stil bij de staat van Rotterdam en de wereld. Eens per jaar maken we de balans op en bespreken we onze plannen voor de toekomst. Bij de algemene beschouwingen.

Op vele plaatsen in de wereld woedt een oorlog. Via de media zijn we af en toe getuige van die oorlogen. Er zijn vele banden tussen Rotterdammers en betrokkenen bij die oorlogen. Zowel met de slachtoffers als met de strijders. Rotterdam is geen eilandje. Integendeel, we zijn er trots op een internationaal logistiek knooppunt te zijn. Tot voor kort zelfs de grootste haven van de wereld.

Rotterdam is een middelgrote Europese stad met inwoners van 162 nationaliteiten. Rotterdammers met hun roots in meer dan 200 volkeren en meer dan 200 talen. De toestand In Tsjetsjenië, in Georgië, in Soedan, in Somalië, in Curaçao, in China, in Servië, in Afghanistan, in Pakistan, in Koerdistan heeft invloed op de manier waarop de Rotterdammers met elkaar omgaan. “Jullie passen je maar aan!” als eenvoudige boodschap aan alle migranten schiet al jaren schromelijk te kort. Wat dat betreft doet het zojuist gestarte islamdebat het ergste vrezen. Het voorgestelde “ritsen” is met van der Tak uit de stad verdwenen.

Gelukkig is Rotterdam een jonge stad. Wij hebben relatief de meeste kinderen. De hele wereld barst van de kinderen, vol levenslust en energie. Kinderen zijn onze sleutel tot een onbezorgde oude dag. Kinderen zijn onze garantie op een stralende toekomst. Mensen zijn zuinig op hun kinderen.

Toch stond deze week het rapport van Unicef in de krant: “elk jaar sterven 11 miljoen kinderen onder de 5 jaar onnodig. Dat is 30.000 per dag of 1250 per uur of 21 per minuut of elke 3 seconden 1. Ik heb 14 minuten en dus sterven er in deze tijd 293 kinderen onder de 5 jaar onnodig aan allerlei goed te genezen ziektes als malaria en door ondervoeding en oorlog. Onnodig want met inentingen zouden velen te redden zijn. Terwijl bij ons 1 op de 160 kinderen vroegtijdig sterft, haalt in sommige landen 1 op de 4 kinderen het vijfde levensjaar niet. Ik zeg dat om de betrekkelijkheid van de problemen in Rotterdam aan te geven.

Ik zeg dat omdat we in Rotterdam wel onderdeel zijn van die wereld. Omdat we een verantwoordelijkheid hebben in die wereld en omdat die wereld zich gevraagd of ongevraagd met ons bemoeit.

Mijn algemene beschouwingen van vorig jaar zou ik vandaag kunnen herhalen. De nieuwe begroting is een herhaling van zetten. Aangevuld met de inmiddels beruchte nota “Rotterdam Zeurt Door”.

De nieuwe begroting is zelfs nog sterker een begroting van verschraling. Allerlei afdelingen van diensten en instellingen likken hun kaasschaafwonden. Opnieuw is het college slechts doorgeefluik van de bezuinigingen uit Den Haag. De ID-banen, de onderwijsachterstanden, de inburgeringtrajecten, het openbaar vervoer, de arbeidsvoorwaarden van onze ambtenaren.

De Nederlanders zijn massaal in verzet gekomen tegen dit kabinet. Zelfs de VNG trekt binnenkort op naar het Malieveld. Ons college is muisstil, zegt hooguit dat ze bezuinigingen betreurt, maar schuift ze versterkt door naar de Rotterdammers.

Op 20 september stond de Coolsingel vol boze Rotterdammers. Zeker 300.000 als we net zoals met de festival- of marathoncijfers zouden goochelen. De Coolsingel was barstensvol. Laten we het op 50.000 houden en wat doet ons college? Ze doet de deur dicht en vervolgt de brandweermannen die hem weer opendoen. Boze brandweermannen omdat burgemeester Opstelten een paar weken eerder hen op het bordes had toegeschreeuwd “dat de FLO toch echt helemaal uit de tijd was!”

Vandaag staakt het openbaar vervoer en wat doet wethouder Hulman? Hij kondigde afgelopen vrijdag het ontslag aan van 450 mensen bij de RET!

De haven is al meer dan een jaar onrustig en wat doet wethouder van Sluis? Elk voorstel om te komen tot een nationale havenwet ter bescherming van het Havenwerk voor Havenwerkers, wordt door hem hooghartig afgewezen. Zaken die in België en Duitsland nog normaal zijn, verwijst hij naar de prullenbak. Vanavond zullen de sjorders laten zien hoe ze daar over denken.

Op deze manier gooit het college telkens olie op het vuur. Het college staat net als het kabinet met de rug naar de mensen.

De begroting 2005 is ook een begroting van pappen en nathouden. Geen enkel nieuw initiatief. Er straalt geen enkele visie uit of het moet de verkeerde zijn. De visie waarin de helft van de Rotterdammers tot ongewenst vreemdeling is verklaard. De visie waarin iedereen onder de 120% minimumloon tot “loser” is verklaard, zonder dat het college hen het perspectief biedt hoe ze tot de “winners” kunnen gaan behoren.

In de stad wordt dit college al het CvdA genoemd, het College van de Afbraak. En het college van de uitverkoop. Uitverkoop van onze grond door de afschaffing van de erfpacht. Van ons havenbedrijf en ons openbaar vervoer door de privatiseringen. Zelfs ons cultureel erfgoed en onze culturele podia worden geprivatiseerd en aan hun lot overgelaten.

In de Cultuur is schraalhans overal keukenmeester. Hulman is erin geslaagd iedereen ontevreden te maken. Geen keuzes. Zelf zegt hij dat het college bezig is met “beperken en versterken”, “bederven en versterven, zal hij bedoelen”.

George van Gent van de VVD noemde de begroting vorig jaar “de beste begroting ooit”.

Vandaag kunnen we de conclusie trekken: Dit is het zwakste college ooit!

De sterkste man is Opstelten en die is benoemd en niet gekozen.

Marianne vd Anker heeft geen boter op haar hoofd, maar heeft er in 6 maanden ook geen deuk in kunnen slaan: gisteren kregen we op de valreep bericht dat in december misschien…als het even meezit…eindelijk….de mogelijkheid bestaat….dat voor10 van de 200 heroïnehoeren van de Keileweg een huis is gevonden. Tenminste…als alles meezit. De afgelopen twee-en-een-half jaar is er dus geen vooruitgang geboekt. De Faria is weggestuurd, maar blijkbaar lag er op het gebied van veiligheid en gezondheid ook niets klaar dat verzilverd kon worden. Ja, op het Centraal Station doet nu iedereen zijn werk. Ja, er hangen meer camera’s en de werkgelegenheid voor veiligheidsbeambten is nog nooit zo groot geweest. Ja, er komen ook nog 300 nachtwachten aan. De politie en de minister van Binnenlandse Zaken zijn al lang blij dat zij dat niet hoeven te betalen. Ja, er hangt een grote wolk van repressie en angst boven Rotterdam. Maar wat heeft dat met de Faria of vd Anker te maken?

Als het aan de SP ligt gaan we eindelijk eens stevig aan de slag met de Lokale Zorg Netwerken. Dat is ons ook al twee jaar beloofd. Als het aan de SP ligt zeuren we niet over besneden piemeltjes, maar gaan we het geweld achter de voordeur eindelijk eens aanpakken. Van dat geweld zijn elk jaar 30.000 Rotterdammers het slachtoffer, met name vrouwen en kinderen. Het voordeel van de twijfel dat ik van den Anker in maart nog gaf, is als sneeuw met de zomerzon vertrokken.

Over de onhoudbaarheid van wethouder van Sluis horen we morgen meer, maar ik verwacht voor hem weinig goeds. Onder zijn neus is de directeur zijn eigen gang gegaan en heeft hij Rotterdam enorme schade toegebracht.

Dan komt ook het falen van wethouder Janssens ter sprake. Als wethouder middelen is hij verantwoordelijk voor de organisatie, voor de ontevreden ambtenaren. Maar ook voor de gemeentelijke belastingen. Nog steeds regent het klachten over driedubbele aanslagen en andere administratieve fouten. Dat hij verantwoordelijk was voor een lekke bankkas, waardoor een uitzendkracht bij Boijmans 3,3 miljoen euro kon weggraaien, zijn we nog niet vergeten.

Van Sluis en Janssens zouden hier ambitieuze plannen moeten presenteren hoe ze met een zelfde aantal ambtenaren meer wilden gaan presteren. Door om te beginnen de moraal van de ambtenaren op te krikken. Door niet alleen met een Singaporese Chinese piramide als de EDBR met voorstellen te komen tot versterking van de stedelijke economie. Maar gewoon door al die projecten van het OBR nu eens snel en voortvarend uit te voeren. Door te investeren in de sociale infrastructuur, in het programma “mensen maken de stad”.

Nu liggen de potjes voor slechte tijden, zoals het IFR met 300 miljoen euro, nog steeds in een stoffige hoek van dit stadhuis. Bij de behandeling van de begroting in de diverse vakcommissies zullen wij voorstellen deze pot wel in te zetten voor investeringen in de stad Rotterdam

Wethouder Hulman heeft geen visie, behalve een visie op afbraak van de culturele sector en afbraak van het openbaar vervoer. In plaats van de huidige structuur van de diensten te moderniseren en aan te scherpen, worden ze geprivatiseerd. Nu kan hij elke dag en de kiezers elke vier jaar ingrijpen en de leiding naar huis sturen. Straks zijn we overgeleverd aan de concessie of de goede bedoelingen van een raad van toezicht of een raad van commissarissen.

De SP zal, waarschijnlijk samen met PvdA-GL en Stadspartij met voorstellen komen het Openbaar vervoer te versterken, bijvoorbeeld door net als in Brussel de ouderen vrij te laten reizen. Dan vervoeren we eindelijk weer eens meer mensen dan lucht.

Wethouder Bolsius veegt de straten. Zoals dat in alle 450 Nederlandse gemeentes gebeurt. Geen ingewikkelde klus. Hij wordt ook nog eens geholpen door 11 deelgemeentes. Maar het moet gezegd, het gaat beter dan vroeger bij de Roteb…..

Het andere werkterrein heeft Bolsius overgenomen van van der Tak. Daar, bij Sociale Zaken en Werkgelegenheid zitten nog veel “lijken in de kast” en is het nog maar de vraag hoe lang hij nog uit de wind gehouden kan worden. De uitvoering van de Wet Werk en Bijstand belooft weinig verbetering. Zonder participatie van een clientenraad krijgt hij de dienst nooit onder controle. Zonder participatie van bewoners in bijvoorbeeld schouwteams worden de plannen voor schoon-heel-veilig ook nooit gerealiseerd.

Wethouder Geluk is net begonnen, hij wordt nu geconfronteerd met de enorme verschraling van de onderwijs-achterstanden-pot. Hij moet nu al veel NEE verkopen, terwijl er juist op dit terrein zoveel te doen is. Ook jammert hij dat het Deltaplan inburgering dreigt te mislukken. Doe iets, zou ik zeggen!

Wethouder Pastors klopt zich op de borst met de huizenbouw. We hebben de juiste cijfers nog eens opgevraagd. En wat blijkt: In 2003 zijn er minder nieuwe huizen bijgekomen dan in 2001 en 2002. De echte cijfers? 2402 in 2001; 2690 in 2002 en 2345 in 2003. Nooit 3000 dus en er is ook nergens een trendbreuk zichtbaar. Ja maar….”in 2003 is er een aanvang genomen……” sputtert Pastors tegen…..dan zouden de cijfers voor 2004 rooskleuriger moeten zijn en dat zijn ze niet. Integendeel, de laatste week van de maand december worden er waarschijnlijk nog veel eerste paal feestjes gevierd en vervolgens…..zakt de markt weer in. Logisch, want de markt is overal stroperig en moeizaam.

Er is wel veel meer gesloopt en de huizenvoorraad is dan ook gedaald. Overal in de stad zijn grote lege plekken. En waar wel nieuwe koopwoningen staan, staan er ook veel te veel onverkocht leeg. Die leegstand groeit terwijl de woningnood in Rotterdam in korte tijd tot grote hoogte is gestegen. Voor de SP moet het roer om. Er moet ook weer gebouwd gaan worden voor de Rotterdammers, die niet in staat zijn 190.000 euro of veel meer op tafel te leggen. De gemeente moet zelf weer speler worden op deze lastige en onwillige markt. In het verleden heeft de stad laten zien dat het kan en dat het moet. Vandaar ons pleidooi voor een nieuw gemeentelijk woningbedrijf. Een woningbedrijf dat de corporaties aanspreekt op hun sociale verleden en dat zelf het initiatief neemt als de markt het laat afweten.

En dan die andere kant van Pastors, zijn islamangst. Daarmee heeft hij het afgelopen jaar veel schade toegebracht. Schade aan de stemming van veel Rotterdammers, schade aan het imago van Rotterdam. Gelukkig heeft hij voor geen van zijn plannetjes een meerderheid gekregen in de raad, maar ondertussen zitten we wel met die toenemende tweedeling.

Hoe het dan wel moet? Over de volkshuisvesting verspreiden we op dit moment 150.000 kranten en houden we 26 oktober een debat. Met een waslijst aan voorstellen tot verbetering. Over de integratie heeft de SP twee weken geleden een boekje uitgebracht onder de titel “Heel Rotterdam Vooruit”, met daarin tientallen concrete voorstellen.

Kortom, het beste zou zijn als er nieuwe verkiezingen kwamen. Dat de Rotterdammers zich zouden kunnen uitspreken voor een nieuwe richting en een nieuw gemeentebestuur.

De verkiezingen van maart 2002 hebben heel veel vastgeroeste zaken losgemaakt. Dat was een goede zaak. Maar er is niemand die de losgeslagen boel weer samenbindt. En dat zal wel moeten gebeuren. De toestand in de stad en in de wereld drijft de Rotterdammers uit elkaar. Teveel mensen doen niet meer mee en sluiten zich op achter hun voordeur. En zonder de mensen kan het niet. Zonder het onbetaalbare kapitaal van het bloed, zweet en tranen van duizenden vrijwilligers die hun energie en enthousiasme in de vooruitgang van hun straat en hun buurt en hun stad steken, komt er niks van de grond. Dat weet het college ook. Vandaar het programma “mensen maken de stad”. Maar het komt niet van de grond, in die zin is er geen vooruitgang geboekt. Bij gebrek aan perspectief, bij gebrek aan middelen.

Zo naar mezelf luisterend, lijkt het beeld wel erg somber. Toch op mijn toer door Rotterdam in het kader van mijn wekelijkse “buurten in de wijken” zie ik ook veel hoopvolle initiatieven. Tegen de verdrukking in. Vaak ondanks het college, zoals bij de bewoners van Nieuw Crooswijk en vele andere pareltjes in het ondanks alles mooie Rotterdam.

Daarom ben ik ook hoopvol, omdat ik weet dat de Rotterdammers zich niet aan de kant laten schuiven als het er op aan komt. De acties van de afgelopen maanden en ook de actie van vandaag zijn voor velen inspirerend.

Daarom zal de SP de komende maanden op zoek gaan naar een strategische alliantie. Over onze verschillen heen, blijken we meer en meer samen op te kunnen trekken. Vanzelfsprekend met de Stadspartij, die andere SP. Steeds meer met Groen Links en PvdA. Zowel op straat bij acties als in het stadhuis. We zullen daar mee doorgaan. W e zitten ook bijna altijd met de ChristenUnie op een lijn. Kortom, een nieuwe meerderheid tekent zich af.

Het komende jaar zal de SP er hard aan werken om die meerderheid mogelijk en zichtbaar te maken. Ondertussen zullen we nog proberen de pijn van deze zielloze begroting te verzachten, daar komen we in de commissies en in de raad van begin november met vele concrete voorstellen op terug.

Terug naar Persberichten