Rotterdam

Rotterdamser bestaat niet: het Oude Westen. Het roemruchte verleden is alom bekend, en dan hebben we het niet over dealers, drugs en pistolen maar over aktievoeren met een k en op de barricade voor een betere buurt. De bewoners van het Oude Westen kregen dingen voor elkaar. Hoe staat het nu met de voorzieningen in de buurt? De SP-fractie kwam even buurten.

Woonzorgcentrum De Leeuwenhoek op de West-Kruiskade is toch wel de bekendste voorziening in het Oude Westen. Multi-cultureel, niet omdat het moet maar omdat het zo is. De SP'ers gingen in gesprek met de directie, personeel en cliëntenraad.
Het ouderenwerk is zo goed als verdwenen, wegbezuinigd. Nu is er een zogenaamde ouderenbemiddelaar en gelukkig heel veel vrijwilligers. De bezuinigiingen worden goed opgevangen door de werknemers, de bewoners merken er amper wat van, volgens de voorzitter van de cliëntenraad. Dat is het toch wel de 'sodemieter op met je politiek, we doen het zelf wel'-mentaliteit van het Oude Westen, denken ze. Maar het personeel vreest het ergste, nu het kabinet de verzorgingshuizen eigenlijk wil afschaffen. Ook de ID'ers verdwijnen, Humanitas heeft ze nog niet ontslagen en het mobilteitscentrum, die hen aan een nieuwe baan moet helpen, geeft geen duidelijkheid. Het personeel geeft aan steeds meer te moeten doen (kwaliteitseisen en protocollen) voor steeds minder. Dure onderzoeken, daar is wel geld voor, om te kijken waar nog meer bezuinigd kan worden zoals bij de dagbesteding.

De SP-fractie en Fred van der Meij met personeel van De Leeuwenhoek

Het afdelingspand van de SP staat nu ook in het Oude Westen en daarom konden de SP'ers op de Gaffelstraat de TOS-baas Atilla en zijn jonge personeel te ontvangen. Atilla heeft het voor elkaar gekregen, na de bezuinigingen op TOS (Thuis op straat) en Duimdrop, in zijn eentje met stagiaires (meiden) en jongeren uit de buurten, de pleinen van onder meer het Oude Westen te voorzien van speelvreugde voor kinderen. Hij werkt met 'voorbeeldjongeren' (jongerenbijbaantjes) uit de buurt. Zij gaan dan met een minimumloon aan de slag met kinderen, jongeren en ouders op pleinen en speelvelden.

Bewoonster Shanti in gesprek met de SP'ers en de TOS'ers op het Adrianaplein.

Hierna liep de fractie met de TOS-ers naar het Adrianaplein, waar bewoners onder de bezielende leiding van Shanti, de container met buitenspeelgoed van de wegbezuinigde Duimdrop openhouden. Ze is woedend op de gemeente en deelgemeente; 'Hoe kan je in wijken zoals deze nu zo bezuiningen op deze voorzieningen?'

Bewoners van de Shanti-bewonersgroep beheren de container

De volgende afspraak was met opbouwwerker Natalie Dupon in de buurtwinkel van de Aktiegroep het Oude Westen, de basis van het roemruchte verleden en heden van de wijk. Ze geeft aan dat Burgerkracht niet iets nieuws is. Het activeren van bewoners en hen betrekken in hun directe leef en woonomgeving wordt sinds de jaren zeventig al gedaan, maar op een of ander manier gebeurd het volgens de deelgemeente nog niet naar alle tevredenheid. Op dit moment is zij naast de overige werkzaamheden samen met haar collega bezig met een intern onderzoekje om alle werkgroepen van de Aktiegroep nog eens goed in beeld te krijgen. Waar staan deze nu en waar wil men naar toe? Kortom, inzichtelijk maken van wat voor Burgerkracht er vanuit de Aktiegroep allemaal actief is en wat er nodig is om deze te houden of uit te breiden. De inzet van het opbouwwerk en de expliciete ondersteuning aan de Aktiegroep is wel enorm geslonken. En is eigenlijk veel te weinig wil je het werk echt goed kunnen uitvoeren. In het Centrum (deelgemeente) moesten de zittende organisaties weg. Het hele welzijn werd aanbesteed. Een enorme aderlating voor de wijk vonden de SP’ers. De ervaring en het netwerk verdwijnt hiermee. Bewoners in het Oude Westen zijn al twee keer met grote getale op het stadhuis geweest om het ongenoegen en belang van professionele ondersteuning kenbaar te maken. Ze kregen een half jaar verlenging. Momenteel is dit 36 uur opbouwwerk in totaal en dat tot en met juni dit jaar, daarna word het weer spannend. Ze werkt er al vele jaren en heeft de ontwikkelingen met betrekking tot Welzijn van heel dicht bij mee gemaakt. Ze weet dan ook niet of ze onder het huidige beleid en daarmee gepaarde onzekere tijden in Welzijn wil blijven, maar dat is het niet alleen. Zij ambieert namelijk ook een carrière in het onderwijs.