Rotterdam

Wethouder Schrijer presenteerde deze week een plan om Rotterdam ‘werkloosheidsvrij’ te maken. Werklozen moeten ‘iets terug moeten doen voor hun uitkering’. De SP is er niet tegen om mensen aan het werk te helpen, maar vindt dat werk moet lonen en perspectief bieden. Hieronder de bijdrage van SP-raadslid Josine Strörmann aan het debat hierover in de commissie vanmorgen.

Geen droombaan maar een opstapje,’ zegt Schrijer

Wethouder Schrijer presenteerde deze week een plan om Rotterdam ‘werkloosheidsvrij’ te maken. Er is weinig nieuws aan dit plan. De VVD roept al eeuwen lang dat mensen ‘iets terug moeten doen voor hun uitkering’ en Leefbaar Rotterdam heeft het ook al vaak genoemd. De wethouder is de afgelopen tijd al lekker met dit VVD-beleid aan de slag gegaan, zodat er nu 1200 Rotterdammers met zeer weinig kans op een baan gratis voor niets 36 uur per week werken in uiteenlopende banen als papierprikker, kamermeisje of paprikaplukker. En zo’n nepbaan kan wel twee jaar duren. Een opstapje naar wat precies? Zijn die banen er wel wethouder? Biedt het opstapje wel perspectief?

Een wijk wordt volgens de SP niet werkloosheidsvrij als meer dan de helft van de bijstandsgerechtigden een trajectje of vrijwilligerswerk gaat volgen. Ze hebben namelijk nog steeds een uitkering en zullen die waarschijnlijk nog lang houden. Niets mis mee als mensen die erg moeilijk aan de bak kunnen komen een zinnige dagbesteding hebben, maar dan wel gewoon in goed overleg, en niet onder dreiging van het afpakken van je uitkering.

De afgelopen jaren is Rotterdam er in geslaagd om een kleine 12.000 Rotterdammers aan het betaalde werk te krijgen, dus niet de 25.000 die het college claimt. 1550 mensen van deze groep heeft. inmiddels weer een uitkering, zo’n 85 procent daarvan is duurzaam uitgestroomd, dat betekent dat ze in elk geval een half jaar plus 1 dag aan het werk zijn gebleven. Wat voor mensen zijn dit? Zeker weten zullen we het niet want deze gegevens zijn blijkbaar niet bekend bij Sozawe, maar uit allerlei rapportages en onderzoeken komt het volgende beeld naar voren: vrijwel alleen mensen tot 30 jaar die niet langer dan een jaar in de uitkering zitten komen aan het werk. Klinkt logisch, kijkend naar de huidige arbeidsmarkt. Dus of het uw verdienste is wethouder, dat deze lieden aan het werk zijn gegaan? Uit diezelfde onderzoeken blijkt ook dat re-integratietrajecten bij deze groep zeer weinig invloed hebben op de kans op werk.

Deze aanpak helpt de werkloze Rotterdammer dan wel niet financieel vooruit, maar wel sommige bedrijven! Volop mensen in de uitverkoop, voor een prikkie kan je folders laten sealen, boodschappen in laten pakken of je hotelkamers schoon laten maken. Dit zorgt voor twee soorten verdringing op de arbeidsmarkt: om te beginnen kiezen havenondernemers en hoteleigenaren natuurlijk liever voor de bijna gratis mogelijkheid om het werk te laten doen, en ten tweede is het natuurlijk zo dat dit soort werk nog niet zo lang geleden vaak door Wsw’ers met een fatsoenlijk CAO-loon werd gedaan. Daar kunnen werkgevers makkelijk aan wennen! Werpt weer een heel nieuw licht op het begrip flexibele schil. Het is ondermijning van het minimumloon.

Het idee om Rotterdammers aan het werk te krijgen onderschrijft de SP geheel. Maar dat kan ook heel goed op een fatsoenlijke manier, met behoud van alle sociale rechten. Werk moet lonen.

Knijp niet de mensen in de bijstand af maar beijver je liever voor een socialere arbeidsmarkt. Dwing als overheid het bedrijfsleven juist om ook mensen met een uitkering tegen een normaal loon in dienst te nemen. DAT helpt de mensen en de maatschappij vooruit. Dat kost geld, maar alle trajecten en loonkostensubsidies die nu uitgedeeld worden kosten ook veel geld. Meer dan de bijstandsuitkeringen.

Niet werken zonder loon
Participatieplaatsen in Rotterdam, hoe zit dat?