Rotterdam

Afgelopen vrijdag stroomde het Doelencafé vol met SP'ers en andere activisten om te proosten op een nieuw strijdbaar 2009. Met muziek van de 4Tuoze Matroze, toespraken en champagne werd teruggeblikt en vooruitgekeken naar het nieuwe jaar. Een druk jaar, waarin de campagne voor de Europese verkiezingen zal uitlopen in de campagne voor de raadsverkiezingen van 2010.

Hieronder een fotosfeerverslag en (links naar) de toespraken van Ineke Palm, voorzitter van de SP afdeling Rotterdam en Theo Coşkun, voorzitter van de Rotterdamse raadsfractie.

Theo Coşkun sluit zijn speech af met: "Dus voorwaarts, de eerste weg links. Allereerst in juni bij de Europese Verkiezingen, belangrijk voor een wereldhaven als Rotterdam, dat hebben de Europese havenarbeiders hier in het recente verleden wel laten zien. Belangrijk zijn die verkiezingen ook als graadmeter en om de eerste stappen richting een spetterende verkiezingsuitslag op 3 maart 2010 te zetten. Voor een grotere, sterkere SP-fractie. Ze kunnen nu al niet meer om ons heen, maar dan moeten we er voor zorgen dat we zelf aan het roer komen te staan en de koers bepalen van de stad Rotterdam. Samen met jullie vormen we dan de stuurlui! Dus blijf niet aan de wal staan, maar doe mee."

Toespraak Ineke Palm

Lees hieronder de toespraak van afdelingsvoorzitter Ineke Palm:

Derde kerstdag 2008. In minder dan tien minuten zijn meer dan tweehonderd mensen gedood en is Gaza veranderd in een spookstad. Overal ter wereld zijn mensen diep verontwaardigd over de moorden op een bevolking die zich niet of nauwelijks kan verweren en niet kan vluchten. Toch kijkt de internationale wereldgemeenschap weg. Pas op de dertiende dag, vandaag, ligt er een VN-resolutie. Na ruim 750 doden waaronder meer dan 100 kinderen. Na duizenden gewonden en aanslagen op hulpkonvooien van de VN. De raketten van Hamas zijn niet goed te praten. Maar met dit antwoord is Israel een grens overgegaan waarmee ze niet alleen het Palestijnse volk ontoelaatbaar beschadigen, maar moreel gezien ook henzelf. Hoe kan het zijn dat een volk dat zo veel heeft meegemaakt zich zo bruut gedraagt? Deze vraag kreeg ik vorige week van iemand in de moskee. Lijden maakt een mens niet sterker. Integendeel. De opgejaagde kinderen van vandaag zullen de plegers van zelfmoordaanslagen van morgen zijn. De vraag is hoe we kunnen voorkomen dat onze kinderen beulen worden.

"Als ik het met grote woorden moet zeggen: het meest moedeloos word ik van de constatering dat naakte macht en (militaire) overmacht de perceptie van de werkelijkheid perverteert. Waar mensen macht hebben, verdwijnt het besef, dat andere mensen rechten hebben," aldus Jaap Hamburger van een Ander Joods Geluid in een verklaring over de gebeurtenissen in Gaza. Het is de waarheid die geweld wordt aangedaan. Hoezo einde aan bezetting terwijl Israel de grenzen, het luchtruim en de kust in handen hield en van Gaza een grote gevangenis maakte? Hoezo eenzijdig opzeggen staakt het vuren door Hamas als Israel dit al eerder heeft geschonden en doorgegaan is met de belegering? Hoezo wil Israel vrede als ze doorgaat met bezetten van de westoever? Alleen als de wereldgemeenschap de kop niet langer in het zand steekt maar de waarheid, alle feiten, aan beide zijden, onder ogen wil zien, kunnen we tot een oplossing komen. Alleen de waarheid maakt vrij.
In Rotterdam hebben we het voorbeeld gegeven. Een brede coalitie van SP, PvdA, GroenLinks, D66, migranten en moslimorganisaties en een Ander Joods Geluid. Wij voelen hier de tranen van onze stadgenoten en hun mensen in Gaza en zijn solidair.
Het is zoals de Palestijnse schrijver Abunimah schreef: "Volgens Israel hebben de Palestijnen het recht zich koest te houden, terwijl het hen uithongert, doodt en voortgaat met gewelddadige kolonisatie van hun land. Palestijnen hebben, zoals ieder gekoloniseerd volk, het recht zich te verzetten." Daarmee ben ik het van harte eens. Intifada!
Wij zullen in Rotterdam ook doorgaan met ons initiatief Rotterdam voor Gaza om zodra de kanonnen zwijgen te helpen aan de wederopbouw. Voor de kinderen van Gaza.

Zonder idealen, zonder hoop, zonder liefde, kunnen we niet leven. Simpelweg het bestaan van mijn drie kinderen (en kleinkind) maakt het onmogelijk te leven met het idee dat de wereld naar de verdoemenis gaat. De mens heeft zijn eigen lot in handen. Hij kan ontaarden tot het dierlijke maar zich ook opheffen tot het goddelijke. Mensen bezitten de vrijheid en kunnen die ook gebruiken om de wereld beter te maken.
In 2009 zal ook de waarheid over Irak naar boven komen. De Eerste Kamer koerst aan op een parlementaire enquête over politieke steun aan de Irakoorlog. De regering blijft weigeren openheid te geven. Na vijf jaar onduidelijkheid over het Nederlandse besluitvormingsproces lijkt de Eerste Kamer het nu welletjes te vinden. In tegenstelling tot andere landen die betrokken waren bij deze oorlog, heeft er in Nederland geen gedetailleerde reconstructie plaatsgevonden. Zonder reconstructie vallen er geen lessen te leren. Dat is riskant in een onzekere wereld waarin veel conflicten spelen of dreigen. Allen de waarheid maakt vrij.

Nog meer goed nieuws. Het jaar 2008 heeft duidelijk gemaakt dat er een einde moet komen aan het graaikapitalisme. De financiële of kredietcrisis is een uiting van structurele problemen in het systeem. Het neoliberale project is in crisis. Het neoliberalisme waar de SP zich als enige partij in de afgelopen decennia altijd tegen heeft verzet.
De neoliberale politiek was het kapitalistisch antwoord op een kapitalistisch probleem: het teruglopen van de winsten en het inzakken van de economie in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Er werd geprivatiseerd, geliberaliseerd, gedereguleerd, De overheid werd teruggedrongen en de sociale voorzieningen afgebroken. De vrije markt moest onbelemmerd zijn werk kunnen doen. Vermarkting van het maatschappelijk leven en groeiende ongelijkheid waren het gevolg.

En wie gaat deze crisis betalen? Volgens de internationale arbeidsorganisatie van de VN zullen er als gevolg van de crisis tot eind 2009 tenminste 20 miljoen werklozen bij komen in de wereld. Het aantal mensen dat moet rondkomen van minder dan een dollar per dag zal volgens de ILO stijgen naar veertig miljoen.
In de VS en de EU samen is tot nu toe ongeveer 2400 miljard dollar uitgetrokken voor het redden van het financiële systeem. Dat is meer dan 17 maal het bedrag dat volgens de VN nodig is om de millenniumdoelstellingen te halen en 80 maal het bedrag dat jaarlijks nodig is om de honger in de wereld uit te bannen.

Hier liggen onze kansen voor 2009. Nu het neoliberale systeem is vastgelopen is er alle reden om te pleiten voor een alternatief, voor een andere wereld. Wij zullen duidelijk moeten maken wat de oorzaken van deze crisis zijn. Duidelijk moeten maken dat we er niet zijn met het fatsoeneren van het kapitalisme. We moeten uiteindelijk naar een maatschappij waar niet langer de winsten maar de mens centraal staat. Waar mensen daadwerkelijk wat te zeggen hebben over de economie ofwel democratisering van de economie. We moeten een einde maken aan de uitverkoop van de publieke sector. Als nu niet het moment is wanneer dan wel? In elk geval in de zorg beginnen we dit jaar een grote publieksactie om de solidariteit weer terug in de zorg te krijgen. De zorg is geen markt!

Wij hebben in Rotterdam een nieuwe burgervader, de heer Aboutaleb. Het is bijzonder dat we in deze stad een Marokkaanse burgemeester hebben mogen installeren. Een stad waar de spanningen soms hoog oplopen maar waar vanuit alle groepen een enorme wil is om het met elkaar goed te doen. We moeten wel blijven proberen ons in het standpunt van de ander in te leven en de verantwoordelijkheid nemen voor elkaar. We hebben elkaar nodig om samen te strijden voor een beter Rotterdam. Wat betreft onderwerpen die iedereen aangaan zoals armoedebestrijding, sociale huisvesting en goed openbaar vervoer. Wat betreft problemen waar specifieke gemeenschappen tegenaan lopen. Zoals de mensonterende 100%-controle, het AOW-gat en discriminatie en racisme. Samen gedenken wij belangrijke zaken als Keti Koti, Halabja en de slachtoffers van 40-45. En samen feesten wij, van suikerfeesten tot 1 mei.

In 2009 zullen wij ook weer alle steun geven aan Rotterdammers die het lot in eigen hand nemen en in actie komen. Vanuit de raad, de deelraden en vooral op straat. Aan al die bewonersgroepen die het opnemen tegen de sloop van goede woningen. Ook hier is nieuwe hoop dat de kansen keren. Er worden kleine en grotere overwinningen behaald. Uit de puinhoop in Crooswijk zijn nieuwe inzichten geboren en nieuwe krachten ontstaan.
Uit recent onderzoek blijkt bovendien dat het slopen niet of nauwelijks werkt om de leefbaarheid van wijken te verbeteren. Volgens de onderzoekers moet de overheid minder snel slopen en moet er meer aandacht komen voor sociale maatregelen.
De SP heeft in 2008 de nota 'De Buurt' uitgebracht. De buurt, de andere hoeksteen. Als het goed gaat met de buurt gaat het meestal ook goed met de mensen die er wonen. Wij zullen doorgaan met buurten in de wijk om samen met de mensen, de buurten te versterken.
Vooral kinderen en jongeren moeten we hierbij veel meer tot hun recht laten komen. Het jongerenwerk moeten we op een andere manier doen. Werken met verbindingsofficeren in plaats van stadsmariniers. Werken vanuit een positief perspectief, de pedagogiek van de hoop.

Misschien bent u tot grote dingen in staat maar het leven bestaan uit kleine dingen. Bijvoorbeeld mijn fiets die er gisteravond nog stond terwijl ik vergeten was 'm op slot te zetten. En toen ik hem meenam zonder hem van het slot te halen, de aardige jongeman die vraagt wat doet u nu, bent u een fiets aan het stelen?
Bijvoorbeeld het krabbelen van enkele woorden of een gebaar van troost.
Bijvoorbeeld het aannemen van de naam van je vrouw, uit liefde.
Bijvoorbeeld samen de kou trotseren tijdens wakes, voor Gaza, voor de onrechtvaardige behandeling van illegale mensen.
Op dat soort momenten besef je dat er iets goeds zit in de mens. Dat het waard is om veiliggesteld en beschermd te worden.

Ook in 2009 zullen wij de leugen geen toegang geven en niet vervallen in levensmoeheid of vertwijfeling. Niet wegkijken maar de waarheid boven tafel halen en optreden.
Het is niet genoeg, te weten, men moet ook toepassen; het is niet genoeg, te willen, men moet ook handelen en volharden.
Satyagraha. Waarheid en volharding zoals Gandhi zijn geweldloze strijd noemde. Laat dat ons motto zijn. Zo kunnen we het verschil maken.

Laat 2009 een jaar zijn waarin we alles doen wat goed is, een jaar van nieuwe kansen.

Bekijk toespraken en muziek op het nieuwjaarsfeest op Youtube
Weblog Theo Coşkun: Terugkeek en vooruitblik (12-01-2009)