Rotterdam

‘Rotterdam weer veiliger’, kopt het persbericht van de gemeente over de donderdag verschenen veiligheidsindex juichend. De Rotterdamse index is met 0,1 punt gestegen op een schaal van tien: van 7,2 naar 7,3. In een aantal wijken is de veiligheid verbeterd; in achterstandswijken als het Oude Westen, de Tarwewijk in Charlois en de deelgemeente Feijenoord is de veiligheidssituatie verslechterd. Geen reden tot juichen, vindt de SP.

Toch ziet het Rotterdamse gemeentebestuur jaarlijks in de index reden om zich flink op de borst te kloppen. SP-fractievoorzitter Theo Cornelissen: ‘De index bewijst het succes van het Rotterdamse beleid niet en de methodologie klopt niet, concludeerde de Rotterdamse Rekenkamer al jaren geleden. In de andere grote steden is de criminaliteit net zo hard gedaald als in Rotterdam. Tegelijkertijd zijn Rotterdammers volgens het CBS vaker ontevreden over de politie en hebben ze een groter wantrouwen tegenover de overheid dan in bijvoorbeeld Amsterdam.’

Veiligheid is in Rotterdam meer dan waar ook in Nederland een onderwerp om op te scoren, en om stemmen mee te winnen. Iedere week verzinnen politici nieuwe symboolmaatregelen onder het motto ‘we proberen van alles, dan lukt er vast iets’. Zo kregen we interventieteams, gedragsaanwijzingen, de Rotterdamwet, cameratoezicht, preventief fouilleren, stadswachten met handboeien, een samenscholingsverbod, bedelverbod, slaapverbod en alcoholverbod. Jaarlijks wordt daar 325 euro per Rotterdammer aan uitgegeven.

Het inzicht in die uitgaven en de effectiviteit ervan is erg gebrekkig. Van incidentenpolitiek wordt de stad niet veiliger, vindt Cornelissen: ‘De werkelijke problemen in de stad die ten grondslag liggen aan onveiligheid worden door dit college niet aangepakt. Het vertrouwen groeit niet als het enige persoonlijk contact dat mensen met de overheid hebben bestaat uit een intimiderend bezoek van een interventieteam. We moeten veiligheid écht samen met de mensen gaan maken, bewoners serieus betrekken bij het veiligheidsbeleid en sleutelfiguren en trekkers in een buurt de ruimte geven om daaraan bij te dragen. Op die manier maken we Rotterdam écht veilig, en niet alleen in de statistieken.’