Rotterdam

Buitenlandpolitiek staat centraal in de eerste aflevering van politiek cafe Ivóór. Na een inleiding van twee jongeren die vrijwilligerswerk deden in Nablus was de discussie aan twee Tweede-Kamerleden. Harry van Bommel (SP) en Hans van Baalen (VVD) over bombarderen, internationale verdragen, terrorisme en wederopbouw.

Talk of the town, een vast onderdeel in het program, houdt de zaal nog even in Rotterdam. SP-fractievoorzitter Theo Cornelissen kon nu niet zeggen dat de ‘oorlog’ met het college al was uitgebroken: het colleprogram laat tenslotte al maanden op zich wachten. Maar de Rotterdamse SP houdt zich niet alleen bezig met de stad. Zo kwamen de Dichters voor Vrede onlangs weer bijeen op een manifestatie tegen het geweld in Libanon.

Loes de Kleijn en Abu Al-Jaberi doen hun verslag van hun opmerkelijke werkvakantie. Zij besloten na hun middelbare-schooltijd deze zomer naar Israel af te reizen om vrijwilligerswerk te doen. Het land binnenkomen is al niet gemakkelijk, Nablus weer uitgaan is zo mogelijk nog lastiger: ellenlange ondervragingen over wat je precies kwam doen. Ondervragingen die de Palestijnse bevolking vaak dagelijks moeten ondergaan. De Kleijn: ‘Elke Palestijn loopt op een dag tegen de Israelische muur aan.’ Beide maakten van dichtbij het geweld mee en de troosteloosheid van het vluchtelingenkamp. Al-Jaberi: ‘Als 60 procent van de Nederlandse bevolking tegen de harde aanpak van Israel ten opzichte van de Palestijnen is, waarom roept onze regering die van Israel dan niet tot de orde?’

Vervolgens troffen Harry van Bommel en Hans van Baalen elkaar voor een debat. Konden direct inhaken op Al-Jaberi’s vraag.
Van Baalen is van mening dat Israel alleen aangepakt kan worden als groeperingen als Hezbollah ontwapend zijn. De Hamas zal uit z’n handvest moeten schrappen dat de Israelische staat vernietigd moet worden. Gelijk oversteken dus. Maar als de meerderheid van Nederland vindt dat het buitenlandbeleid anders moet, dan zijn daarvoor 22 november de verkiezingen.
Van Bommel ziet veel meer in een integrale oplossing voor het conflict. Alle betrokken partijen zullen elkaars vertrouwen en het vertrouwen in een oplossing moeten hebben. Je zal – of je nu de grenzen van 1948 of 1967 erkent – bijvoorbeeld wat moeten regelen voor de Palestijnse vluchtelingen. Als ze allemaal terugkeren, is het land te klein. Je zou achterblijvers kunnen compenseren en ze laten integreren in de landen waar ze nu verblijven, zoals Jordanië. De VN kijkt naar hoe Hamas, democratisch gekozen tenslotte, functioneert, niet wat ze in haar uitgangspunten heeft staan.

Ook Irak en Afghanistan zijn voorbeelden van hoe geweld nieuw geweld uitlokt. Van Baalen is ondanks de agressieve houding van de VS van mening dat samenwerking met ze noodzakelijk blijft. Intussen moet je ze blijven aanspreken op hun gedrag. Op de vraag dat we mensen toch niet kunnen vermoorden om te laten zien dat moorden slecht is, blijft het even stil. Van Baalen stelt toch dat je uiteraard geen gewone burgers moet ombrengen, maar dat bij het aanpakken van terroristen nu eenmaal doden vallen.
Van Bommel vindt de Amerikaanse houding contraproductief. Bovendien maak je jezelf medeplichtig als je samenwerkt met een land dat zelf de mensenrechten schendt.

Duidelijk is dat zaken als diplomatie, druk uitoefenen en lobbywerk vooral ook in EU-verband moet worden aangpakt. Gezamenlijk hebben we de landen bij onderhandelingen meer te bieden. Ook zou Nederland meer moeten lobbyen voor instituten als het internationaal strafhof.

De zaal heeft zich al lang in de discussie gemengd en vindt bijvoorbeeld dat VN-resoluties zonder voorbehoud moeten worden uitgevoerd. Daarnaast wijst ze op het feit dat bronnen voor terrorisme liggen in landen die niet worden bestuurd door de bevolking zelf. Harry wijst op het feit dat het zo nogal eens toegaat bij ‘vredes’operaties. Eerst wordt het land platgebombardeerd en vervolgens wordt de macht overgedragen aan zij die maar roepen de macht te hebben. Van Baalen vindt dat wellicht niet alle volkeren recht hebben op zelfbeschikking, maar altijd wel op mensen- en burgerrechten.
Harry van Bommel sluit af met de constatering, dat alle beslissingen die je neemt op het gebied van buitenlandse politiek, altijd weer een weerslag hebben op hoe het gaat in je eigen land, in je eigen stad. Daar kan niemand op tegen zijn… de band Neco Novellas kon losbarsten.

www.politiekcafeivoor.nl