Rotterdam

Rotown was dit jaar de plaats voor de SP om 1 mei, Dag van de Arbeid, ‘Solidari-tijd!’ te organiseren. Een feest van sprekers, rappers en verzet. Over arbeidsrecht, de ‘compensatie’ voor de gestegen kosten van dit kabinet, die niet meer dan een fooi zijn, over de komst van ‘de Polen’ en kansen voor jongeren op de arbeidsmarkt.

De rappers Solooh & Barkey trapten af, en lieten horen dat strijdliederen ook van deze tijd zijn. De Internationale paste het funky rapjasje bijzonder goed. Later keerden zij terug om de avond swingend af te sluiten.

Eerste sprekers was Jan de Wit, Tweede-Kamerlid van de SP. Hij riep op om in verzet te komen tegen de regering die veel belooft met mooie woorden als: na het zuur komt het zoet. ‘Alleen voor de meeste Nederlanders wordt het zuur zuurder en is het zoet nog lang niet in zicht.’ Ook haalde De Wit aan dat de uitkeringen en het minimumloon omhoog moeten maar de regering wil daar – ook na diverse alarmerende onderzoeken – niet aan. ‘Het wordt tijd dat in Nederland echte maatregelen komen om de problemen, zoals de stille armoede, eindelijk eens aan te pakken in plaats van te verergeren.’

Presentator Kevin Levie nodigde Jan de Wit uit aan tafel te schuiven bij Mei Li Vos, voorzitter Alternatief Voor Vakbond, voor een debat over onder andere de vraag of we bang moeten zijn voor de komst van Poolse arbeidskrachten? Volgens De Wit is het antwoord nee. Iedereen is welkom om te werken in Nederland maar wel volgens de CAO. Er moeten geen verschillen ontstaan in arbeidsvoorwaarden en loon. Oneerlijke concurrentie moet worden tegengegaan. Mei Li Vos gaf aan Nederland te zien als provincie van Europa. Zij gaat ervan uit dat de arbeiders uit bijvoorbeeld Polen vanzelf meer loon en betere arbeidsomstandigheden gaan eisen, zodat na een aantal jaar de verschillen binnen Europa zullen worden rechtgetrokken.

Na reacties uit de zaal was het woord aan Jana Beranová, dichteres en vertaalster, met een gedicht vol wensen. De laatste regel zei veel: ‘Ik wens je veel liefs in dit land.’
Natuurlijk mocht ook Carrie niet ontbreken. Met vlijmscherpe opmerkingen kreeg het kabinet ervan langs en gaf ze aan dat ook zij geen behoefte heeft aan een Crooswijk als yuppenreservaat.

Intussen waren Renske Leijten, voorzitter ROOD, jongeren in de SP, Stef Beek, vice-voorzitter LSVb en Klaas Pieter Derks, voorzitter CNV-jongeren rond de tafel gaan zitten. Er werd gesproken over de kansen van jongeren, de toegankelijkheid van het onderwijs en discriminatie op de arbeidsmarkt. Volgens Klaas Pieter Derks sluit scholing, met name in het MBO, niet aan op de eisen van de arbeidsmarkt. Jongeren worden nauwelijks als persoon gezien maar als naam met bijbehorend nummer. Renske Leijten gaf aan dat er niet alleen gediscrimineerd wordt op huidkleur en achternaam maar ook op leeftijd. ‘Jongeren die vakken vullen bij een supermarkt zijn met achttien jaar te oud en worden ontslagen.’ Stef Beek vond dat jongeren meer kansen moeten krijgen, bijvoorbeeld met stages omdat daardoor de vooroordelen over hen de wereld uit worden geholpen.

Laatste spreker van de avond was SP-raadslid Leo de Kleijn die zich af vroeg of er wel wat te vieren valt. Ondanks groeiende tegenstellingen en tweedeling in de samenleving, toch wel. De uitslagen van de afgelopen raadsverkiezingen geven aan dat er kansen zijn om het tij te keren. Nu moet er dan ook gehandeld worden. De SP in Rotterdam heeft een aantal activiteiten hiervoor op stapel staan: de afdeling sluit zich aan bij de landelijke actie om echte compensatie voor de gestegen kosten bij de regering af te dwingen en ‘Solidair’, het bedrijvenwerk breidt haar activiteiten uit.
Bovendien gaat ze onder andere jongeren zelf opzoeken met een enquête over hoe zij kansen hun kansen voor een goede toekomst willen vergroten, zodat er een alternatief kan komen voor de ‘kampen van Lubbers’.
Kortom, reden tot optimisme maar nog een hoop werk aan de winkel.

Lees ook Carrie's column terug...
...en beluister Solooh en Barkey's versie van de Internationale
1-meiviering vorig jaar