Rotterdam

Stigam is de afkorting van Stichting Gebiedsontwikkeling aan de Maas. Wat er gebeurt in deze stichting, die zich ten doel stelt gronden en onroerende goederen voor Feyenoord City aan te kopen, is een raadsel.

De gemeente heeft de 68-jarige voormalig topambtenaar Ineke Bakker voorgedragen als lid van de Raad van Toezicht van de Stigam. Wie dan denkt dat openbaar mag zijn wat er in de Stigam gebeurt, vergist zich.  Want jaarrekeningen van de Stigam zijn geheim. Ze liggen niet bij de Kamer van Koophandel. Ook burgemeester en wethouders beschikken er niet over.

De Stigam is niet een echt semipublieke instelling. Het is geen 'organisatie die wettelijke taken heeft en een uitgesproken publiek belang dient'. De stichting is opgericht onder de paraplu van projectontwikkelaar Heijmans. Per definitie niet winstbeogend. Maar een lonkend perspectief voor Heijmans is natuurlijk wel dat zij straks - als de bouw van Feyenoord City start - wellicht een paar opdrachten binnen kunnen halen. Of allemaal?
Het enige semipublieke van de Stigam is dat de gemeente een lid van de RvT voordraagt.

Mevrouw Bakker, die veertig jaar geleden nog actief was in de Rotterdamse stadsvernieuwing, houdt toezicht op de financiële verantwoording van de Stigam. Maar veel wijzer wordt de belangstellende buitenstaander daar niet van. Zelfs burgemeester en wethouders krijgen van Bakker geen jaarrekeningen te zien. B en W zeggen ze niet in huis te hebben.
Op grond van de WOB komen nieuwsgierige aagjes dan ook niet te weten hoeveel de directeuren van de Stigam verdienen. Of hoeveel de vergoeding van de leden van de RvT bedraagt.

Als de Stigam een honderdprocent semipublieke instelling was geweest, dan hadden die salarissen van directeuren/bestuurders en vergoedingen voor de RvT aan de Wet Normering Topinkomens getoetst moeten worden. Maar het alleen door de gemeente voordragen van mevrouw Bakker als RvT-lid doet de Stigam nog niet veranderen in een semipublieke instelling.  
 
Wie aan burgemeester en wethouders vraagt wat er in de Stigam wordt uitgekeerd aan beloningen, wordt niet veel wijzer. Antwoord: "Wij zijn niet op de hoogte van de bezoldiging van de bestuurders van de stichting. Dat betreft een zakelijke aangelegenheid tussen de bestuurders en de Raad van Toezicht, waar de gemeente niet bij betrokken is".

En ook op de vraag of het niet raar is dat Heijmans-topman Peter van der Gugten lid is van de RvT van de Stigam, terwijl twee Heijmansbedrijven bestuurders van diezelfde Stigam zijn, krijg je van de 'Coolsingel' geen geruststellend antwoord. Men zou het immers raar kunnen vinden dat Van der Gugten (mede)bepaalt hoeveel zijn eigen twee bedrijven verdienen.
Maar burgemeester en wethouders liggen daar niet wakker van. Want, zo vinden zij: "De bezoldiging is een aangelegenheid tussen het bestuur en de RvT. Daarin zijn wij geen partij en deze informatie kunnen wij niet bieden".

Als je als lokale overheid zo weinig interesse tentoonspreidt in een stichting, waar je wel een lid van de Raad van Toezicht parachuteert, dan kan je je ook afvragen wat het nut van die voordracht is. Welk voordeel heeft de gemeente met mevrouw Bakker als toezichthoudster in de Stigam?
Stel je eens voor als het onverhoopt misgaat met die achter gesloten deuren opererende Stigam. Ziet mevrouw Bakker er dan mede op toe dat de Stigam netjes wordt ontbonden en eventuele schulden met crediteuren keurig worden vereffend? Je moet er niet aan denken dat een teloorgang van de Stigam, de gemeente ooit nog eens geld gaat kosten.

Moraal van het verhaal: het is niet wenselijk dat de gemeente personen voordraagt in Raden van Toezicht van stichtingen, waar zij geen jaarrekeningen van krijgt. Mevrouw Bakker doet, als het aan de SP ligt, er goed aan om met ingang van vandaag de Stigam vaarwel te zeggen.