Rotterdam

Nieuws
Noord

Rotterdam, 30 september 2004

De eerste termijn bij de begrotingsbehandeling deelgemeente Noord 2005
Uitgesproken op 30 september 2004.

Algemene Beschouwingen 30 september 2004, SP deelraadsfractie

Voorzitter,

Eerlijk gezegd, moet ik stellen dat ik me erg ongemakkelijk voel. Mijn politieke gemoed is een speelbal die geslingerd wordt tussen aanhoudende verontwaardiging en toenemend optimisme…

Door Maurice de Hond word ik regelmatig gepeild, naar tal van opvattingen. Standaard zit bij de laatste vragen de vraag naar het vertrouwen in het kabinet Balkenende. Zelf zou ik zeggen het kabinet Zalm IV… Ik zal het maar bekennen: bij mij kan het al tijden niet verder dalen in score… Positiever ben ik over het vertrouwen in de politiek… Want de politiek waar ik dagelijks deelgenoot van ben tijdens mijn werkzaamheden op het landelijk hoofdkantoor van de SP bestaat uit meer dan het parlementaire gebeuren zoals we dat hier kennen, of uit het stadhuis of vanuit de Kamer… Ik zal ook bekennen… daarin schuilt de kern van mijn optimisme… mijn vertrouwen in de politiek is gestegen boven de 8 op een schaal van tien. Ik ben bang dat Maurice het niet zo bedoelt, maar u kunt wellicht begrijpen dat in dit opzicht mijn gevoelens over de politiek twee uitersten kent.

Eenzelfde ongemakkelijk gevoel van twee uitersten heb ik bij de deelgemeentelijke politiek wat ons als deelraad te doen staat het komende jaar, tegenover de politiek van alle dag onder de mensen.

De bezuinigingspolonaise waarover ik sprak bij de vorige beschouwingen en daarna bij de vorige behandeling van de voorjaarsnota, stampt voort… noch vanuit de regering, noch vanuit het college van B&W, noch vanuit het bestuur van de deelgemeente worden er pogingen ondernomen om tegen die neerwaartse spiraal van bezuinigingen in te gaan.

Natuurlijk kan je stellen dat er van hogerhand besloten wordt ons te korten, je kan het vanzelfsprekend vinden dat het nu eenmaal allemaal duurder wordt in de wereld… daar kan je je vervolgens bij neer leggen. Calimero is er beroemd mee geworden. Dat wil ik echter niet – dat kan ik niet…

Verontwaardigd ben ik door de bezuinigingen die gewone mensen treft. Zoals ik u al heb uitgelegd zowel direct (in hun eigen portemonnee) als indirect (door de bezuinigingen op de voorzieningen in hun buurt). Teleurgesteld ben ik: omdat er ondertussen parlementair nog niets nieuws onder de zon is.

Want laten we wel wezen: de politieke koers die gevaren wordt, verhardt zich: onder het mom dat mensen vooral hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen, worden ze steeds meer aan hun lot overgelaten. U woont te goedkoop, scheef noemen we dat… ga in deze onzekere tijden maar een duurdere woning zoeken… Ga maar een extra lening aan… En kan je het niet meer rooien, eigen schuld dikke bult. Gas, water en elektriciteit worden zo afgesloten. Ziekte of ontslag is vooral jezelf aan te rekenen. Het zou toch niet gekker moeten worden, dat je als mens wordt vergeleken met een auto, en als je schade vrij door het leven gaat je een No Claim korting krijgt… En jawel, zo gek is het inmiddels geworden: de zieken zullen de gezonden gaan betalen!

Laten we even naar de kern van de politiek terug gaan. Gaat de politiek er niet om hoe we onze samenleving willen inrichten? Is er iets op tegen om er als overheid voor te zorgen dat er een eerlijkere verdeling komt van kennis, inkomen en macht? Wat is er mis – als we zo voor burgerparticipatie zijn, dat we ook inzetten op meer democratie: meer zeggenschap van mensen op hun woon, werk en leefomgeving… Wat is er mis aan een sterke overheid die ervoor zorgt dat die verdergaande democratie zou worden georganiseerd: Zodat niet de sterksten het alleenrecht van spreken krijgen… Zodat ook een minderheid een eerlijke, serieuze kans krijgt op het nastreven van zijn en haar geluk binnen wat we wettelijk hebben vastlegt als toegestaan.

Niet de mens staat meer centraal, noch de menselijke maat… de grens wordt gelegd op 120 % van het minimum inkomen. Als u zich een middelduur of duur huis kunt veroorloven, dan is dat goed voor de buurt… en anders bent u niet welkom.

Wat onze begroting zelf betreft is er niets nieuws onder de zon: de subsidie op het Kapelletje wordt geschrapt, terwijl er geen enkele zekerheid is dat het wel een Lokaal Cultuur Centrum wordt. De mondelinge toezegging van Hulman bleek boterzacht, want kon niet zwart op wit gegeven worden. Zowel college als ons dagelijks bestuur schermen achter het woord onderhandelingspositie. Onderhandelingspositie… alsof het onderkomen van de vereniging voor het Rotterdamse Amateurtoneel een commerciële tak van sport is. Nu ligt er bij het college een uitspraak van de gemeenteraad dat het Kapelletje behouden moet worden. Hier in Noord zou de raad dat net zo hard moeten spelen… Ook wij zouden ons moeten uitspreken dat we vinden dat het Kapelletje de garantie moet krijgen voort te bestaan.

Er is een begin gemaakt met de aanbesteding van het welzijnswerk, door de exploitatie van het Klooster op de markt te gooien… Alsof ook dit een commerciële tak van sport is… En er zullen nog meer bezuinigingen doorgevoerd worden in het welzijnswerk, alsof we daarmee een gat in de markt aanboren… het welzijnswerk waar geld aan te verdienen is… Wat is de volgende stap: van elke buurtvoorziening een burger king maken of Mac Donalds? Wie wint er iets mee? Krijgt de burger daadwerkelijk wat hij vraagt? Wordt het allemaal goedkoper voor de burger? Efficiënter? McLeefbaarder?

Terwijl Sport en Recreatie de financiële onderbouwing nog steeds niet heeft gegeven, zorgt het kostendekkend maken van de Volkstuinverenigingen voor het gigantisch opschroeven van de volkstuinhuren. Ik vind het nog steeds triest dat Noord daarmee de toon heeft gezet voor het stedelijk beleid voor volkstuinieren: de kosten voor de openbare watergangen, de openbare paden, het openbare groen… de kosten voor het onderhoud van de infrastructuur in openbaar gebied verhalen op de tuinders… Het blijft een schande.

Of zullen we het nog eens hebben over de I/D-ers… de buurtmoeders… Hoeveel hadden ook al weer een vaste aanstelling gekregen, hoeveel zitten er werkeloos thuis. Lag er niet een toezegging van Van der Tak, en is Van der Tak nu met zijn toezegging gevlogen?

Het spijt me, maar er is weinig nieuws onder de zon. Geen positieve ontwikkeling. En wat had ik me dan moeten voorstellen? Dacht u nu werkelijk serieus dat raadsleden na een cursus van zo'n kleine tienduizend euro het volk beter vertegenwoordigen, het bestuur adequaat controleren, en duidelijke kaders stellen? Ik niet.Of gaat u me bij deze begrotingsbehandeling verbazen? Ja, verbaas mij maar!

Voorzitter,

U merkt… eigenlijk kan ik slechts in herhaling vallen. En dat is de kern waarom ik me zo ongemakkelijk voel. Ik heb er een hekel aan een drammer of een roepende in de woestijn te wezen. Toch heb ik overwogen om daarom in het geheel maar niets te zeggen… Ik heb dat ook binnen de partij voorgelegd. “Ja, moet je doen… dan ga je al die raadsleden indringend aankijken, en twintig minuten zwijgen. De volledige tijd die de SP in eerste termijn gegund is, die neemt niemand je af…”

Ondertussen, heb ik nog altijd zoiets, ook al ben je ergens voor gekozen, waar je niet helemaal gelukkig mee kan wezen, je moet het maar zo goed mogelijk benutten. Sterker, als gekozen volksvertegenwoordiger is dat ook je plicht. En ik ben niet de politiek in gegaan om maar mee te doen, of de andere kant op te kijken.

Laat mij u vertellen waar het heen moet met deze deelgemeente het komende jaar. Alle plannen rondom het aanbesteden van welzijnswerk moeten worden terug gedraaid, we geven het Kappelletje een garantie voor het voortbestaan, volkstuinders betalen een gemiddelde Rotterdamse huurprijs zoals die elders ook mogelijk is. Als er aan de Rottebocht nieuwbouw komt, dan komt er ook weer bereikbare sociale woningbouw terug, omdat ook mensen met een krappere beurs de kans moeten krijgen op een mooie locatie in onze deelgemeente te wonen. Elke wijk verdient laagdrempelige wijkvoorzieningen, zoals een actieve bewonersvereniging en buurthuis met tal van activiteiten… met jongerenwerk en buurtwerk. En laat vooral die mensen die hier nuttig werk verrichten, ook loon naar werk krijgen… Laten we respect tonen voor onze ouderen, die de welvaart hebben opgebouwd waarin we nu verkeren, door hen de voorzieningen te bieden waar ze recht op hebben. En als we dat alleen maar kunnen betalen, door zelf als instituut ‘deelgemeente’failliet te gaan, dan moeten we het daar eens over hebben: vooral eens praten over de voor en de nadelen van dit deelgemeente bestel, en onder ogen zien dat een bestuurslaag die niet in staat is haar bewoners de meest elementaire voorzieningen te bieden wellicht geen enkel bestaansrecht heeft. Als opleidingsinstituut voor politiek talent, of bezigheidstherapeutisch instituut voor uitgebluste politici is dit bestel immers toch wat prijzig voor de belastingbetaler.

Ik heb hier al meerdere malen gezegd, als we onze eigen broek niet op kunnen houden, dan gaan we of naar de Coolsingel toe, of we moeten ons als deelgemeente maar opheffen. En wijst de Coolsingel naar Den Haag, dan trekken we op naar het Binnenhof.

Voorzitter als ik stel, dat mijn gemoed een speelbal is die geslingerd wordt tussen aanhoudende verontwaardiging en toenemend optimisme… En optimistisch is mijn aard, want vorig jaar had ik de hoop dat de slachtoffers van dit beleid, en iedereen die zich daar solidair mee voelt, in beweging zouden komen. Dat optimisme wordt nu dagelijks gevoed door al die mensen die de straat op gaan. In actie komen.

Die gaan weliswaar niet naar het Binnenhof, ze hebben wel het werk neergelegd. Ze zijn wel massaal naar de Coolsingel getogen, ze stonden op het Spui in Den Haag, en aan het Beursplein in Amsterdam (en moesten al uitwijken naar de Dam). In Haarlem, Groningen Maastricht. In estafette door Midden Nederland… en Limburg… De mensen pikken het niet meer, en komen in beweging. En op 2 oktober wordt massaal Amsterdam aangedaan. Ons systeem staat of valt bij de medewerking van die mensen. Als zij een maandje lang zeggen 'bekijk het maar' ligt de economie in puin. Wij politici moeten eens onder ogen zien dat als wij een maandje niet werken de gevolgen reuze mee zullen vallen. Gezien het heersende politieke klimaat zou ik bijna zeggen dat het Nederland goed zou kunnen doen!

Voorzitter, mijn optimisme ligt in het initiatief van mensen. Het besef bij hen dat het anders kan, en anders moet… Dat ze een bestuur willen hebben dat luistert. Dat ze Nederland niet naar de knoppen willen laten gaan, maar dat Nederland beter verdient. En bovenal, dat ze niet slechts mopperen, maar ook de straat weer op gaan. Daar is mijn vertrouwen in de politiek op gestoeld.

Als wij vinden dat de mensen in Noord ook beter verdienen, terwijl we dat niet binnen onze begroting weten te vinden, breng dan op zijn minst de solidariteit op om met hen naar Amsterdam af te reizen… Ook Noord kan er alleen maar beter op worden dit optimisme te steunen en te voeden… laten we Noord beter maken… Ga meer naar Amsterdam op 2 oktober…

Mathijs Spaas
SP deelraadslid

Terug naar Noord-nieuws