Rotterdam

Opiniestuk geschreven door Emin Basoglu

Als kind verwelkomde de Pompenburgflat mij wanneer ik met bus 38 naar het centrum reed. Dat hier, naast het stadhuis en bij het Hofplein mensen konden wonen die gewoon werkten voor hun geld in normale banen. Dat was dus voor mij en vele Rotterdammers ook bereikbaar.

Nu wordt de unieke Pompenburgflat, ontworpen door Carel Weeber, tegen de wensen van bewoners in, mogelijk gesloopt voor het risicovolle RISE project. Dit is een nieuw dieptepunt mogelijk gemaakt door de extreem dure (hoogbouw)plannen van de woningmarkt en de asociale woonvisie van de gemeente die de markt faciliteert. 

Rotterdammers hebben geen zeggenschap meer over waar en wat er wordt gebouwd en of er wel of niet gesloopt wordt. Bewoners zijn trots op hun thuis en hun onvervangbare leefomgeving. De strijd van de Pompenburgers staat symbool voor de strijd die vele Rotterdammers voeren: baas in eigen buurt zijn. 

Sloop ons niet

De bewoners van De Pompenburg zijn een solidariteitsactie begonnen waaruit blijkt dat de recent gerenoveerde flat met energielabel A woningen geliefd is bij vele Rotterdammers. Rotterdammers willen niet dat dit icoon van de volkshuisvesting met 226 sociale woningen gesloopt wordt voor doorsnee dure torens die net zo goed in elk ander land kunnen staan. Slopen van een gebouw in goede staat is bovendien niet duurzaam en bewoners hebben uitgewerkte plannen om de Pompenburgflat uit te breiden met meer betaalbare woningen. Deze plannen zijn van tafel geveegd. En de wethouder Wonen praat alleen met ontwikkelaars.

Er zijn politieke keuzes gemaakt die niet de belangen van de bewoners en woningzoekenden dienen. De SP vindt: Huizen voor mensen, niet voor winst. De huidige Rotterdamse woningbouwplannen vullen vooral de zakken van huisjesmelkers, grondspeculanten en projectontwikkelaars. De wooncrisis wordt hiermee niet opgelost. 

Onbetaalbaar Rotterdam

De woonmarkt krijgt van de gemeente de regie om te bouwen zoals de markt het wil: luxe gebouwen met torenhoge huurprijzen. Met als gevolg: een Manhattan aan de Maas. Een onbetaalbaar Rotterdam met veel ongelijkheid. 

Woonwinstmakers zoals Huisjesmelkers, grondspeculanten en projectontwikkelaars bouwen de stad niet op, dat doen de inwoners zelf: mensen die afhankelijk zijn van loon, een uitkering of AOW. De werkende klasse moet in Rotterdam kunnen wonen voor een betaalbare huurprijs en de vruchten kunnen plukken van een opgebouwd Rotterdam. Een betaalbare huurprijs is wat de SP betreft maximaal 800 euro per maand.

Betaalbare volkshuisvesting

Een groot deel van de woningen die in de nieuwe vervangende nieuwbouw komen zijn niet sociaal en niet betaalbaar. Er zijn 90.000 woningzoekenden die ingeschreven staan voor een sociale huurwoning. Bij het project RISE komt er maar maximaal vijf procent sociale woningen bij. Maar maximaal veertig sociale woningen! Dat is een druppel op een gloeiende plaat. Daarbij hebben de zogenoemde middenhuur woningen huurprijzen van ongeveer 1150 euro. Ook zijn deze woningen slechts voor 15 jaar middenhuur. Onacceptabel deze onbetaalbare woningen! 

De strijd om de Pompenburgflat is nog niet gestreden. Een strijd voor een betaalbaar Rotterdam waar bewoners werkelijk zeggenschap hebben en zelf de gemeenschap vormen. De SP wil samen met bewoners en organisaties zoals Recht op de Stad de woonvisie sociaal maken. Ja, er moeten woningen bijkomen. Maar niet voor leegstand en niet voor de extreem rijken. Daarom is het tijd voor Wonen zonder Winst, dus zonder marktwerking. De bewoners van de Pompenburgflat laten met hun flat, hun gemeenschap en hun strijd zien dat betaalbare volkshuisvesting de toekomst is.