Rotterdam

In deze nieuwe reeks interviews spreken we als afdeling Rotterdam mensen die in vitale beroepen werken. We laten de werkende mens die onze samenleving draaiende houdt aan het woord en luisteren naar hun problemen en ergernissen over ons economisch systeem en het kabinetsbeleid.

Wie ben je en wat voor werk doe je? Ik ben Chantal Moella en werk in de zorg. Hierbij heb ik veel gewerkt in de terminale thuiszorg en de verpleging. Ook ben ik ambassadeur bij stichting Voor Ons. Een stichting die is opgezet voor en door lotgenoten die te maken hebben gehad met seksueel misbruik, fysiek of psychisch geweld.

Wat voor problemen zie je op dit moment in de zorg? Ik zie zelf hoe er hele grote tekorten zijn aan basis beschermingsmiddelen. Terwijl er grote scheepvrachten mondkapjes worden weggezet naar andere landen heeft de frontlinie bij ons niet eens goed beschermingsmateriaal. Zoals Lilian het ook zei; het kabinet werkt liever aan een privacy-schadende app dan aan het oplossen van de tekorten. In de zorg en verpleging moeten wij dus gewoon werken zonder goed beschermingsmateriaal en ik heb zelf gezien hoe dat tot onveilige situaties kan leiden.

Als socialist kijk je natuurlijk naar deze dingen vanuit een breder perspectief. Die tekorten zijn niet natuurlijk maar gecreëerd. Dat is gewoon een kwestie van politieke onwil.

Spelen deze problemen al langer? Het is inderdaad niets nieuws dat er tekorten zijn in de zorg. Er wordt al jarenlang bezuinigd op mijn sector, dat zie je terug in alles van personeel tot betaalbaarheid. Balkenende zette dit in gang, maar Rutte heeft het afgemaakt.

Zelf heb ik meegemaakt dat demente ouderen op straat terechtkwamen omdat ze niet onder adequate begeleiding stonden. Daar is er gewoon niet genoeg personeel voor. Ook zie je de bezuinigingen terug in de stijgende onbetaalbaarheid van onze zorg. Vroeger was het praktisch gratis, maar nu betalen mensen zich blauw aan een stijgend eigen risico.

Als het zo doorzet wordt de sector praktisch wegbezuinigd. Er wordt nu wel door iedereen gepraat over hoe veel respect we hebben voor de zorg, maar wat hebben we aan respect als de bezuinigingsplannen al klaarliggen? Dan zet die spiraal van slechtere kwaliteit en minder toegankelijke zorg zich alleen maar door.

Je hebt ook ervaring met de jeugdzorg, zie je daar dezelfde problemen? Jazeker. Ik ben zelf vroeger ook in aanraking gekomen met jeugdzorg en heb gezien hoe veel van die trajecten de foute kant op gingen. Jongeren kregen te weinig nazorg en werden gewoon zonder serieuze begeleiding op straat gezet. Dat heeft veel levens verpest. Deze ontwikkeling zet zich nog steeds door, alhoewel er hier en daar wel wat positieve veranderingen zijn.

De problematiek is terug te leiden naar dingen als de harde bezuinigingen op de jeugdzorg, maar ook de decentralisatie naar gemeentes. De jeugdzorg is gewoon een verdienmodel, waar het niet draait om het helpen van jongeren maar het verdienen van geld.

De foute structuren van de jeugdzorg zie je ook bij zo’n geval als bij de Commissie De Winter. Er wordt geconcludeerd dat veel jongeren geleden hebben onder geweld in hun trajecten, waardoor ze psychisch letsel zijn opgelopen. Vervolgens krijgen ze een slappe schadevergoeding van 5000 euro terwijl de verantwoordelijke directeur met een bonus weg loopt.

Wat zie je als oplossingen voor de zorg als geheel? Zorg moet echt weer een recht worden. Dat betekent dat het eigen risico fors omlaag moet om de toegankelijkheid te garanderen. Ook moet het breder dekkend worden voor meer mensen. Nu zien we dat sommige dingen zoals tandzorg beschikbaar zijn voor diegene met geld, terwijl de rest buiten de boot valt. Daar moet publiek de afweging worden gemaakt hoe we die zorg het beste garanderen voor iedereen.

Als het aan mij ligt doen we ook wat aan de macht van de zorgverzekeraars en de farmaceutische industrie. Een Nationaal Zorgfonds lijkt mij hierbij een goeie oplossing. Zo maken we de zorg goedkoper en nemen we deze weer in eigen handen.

Verder moet er uiteraard genoeg geld naar de zorg gaan. Met de huidige stand van zaken, een kapotbezuinigde zorg, kunnen we als land niet verder. Met het huidige rechtse kabinet gaat dit in ieder geval niet lukken. Laten we het huidige respect voor zorgmedewerkers dan ook omzetten naar een beweging voor een socialistisch Nederland!