Rotterdam

De SP-fractie heeft samen met de andere leden van de oppositie in de gemeenteraad een motie van overbodigheid ingediend tegen de de participatienota (de nota 'stadsburgerschap') van wethouder Kaya. De SP is van mening dat het participatie- en emancipatiebeleid in Rotterdam te belangrijk is voor zo'n matige, weinigzeggende nota.

Theo Cornelissen, fractievoorzitter: 'De wethouder heeft ruim de tijd gehad een mooi verhaal te maken en zijn visie op participatie in Rotterdam uit te werken. Hij beloofde baanbrekende ideeën. De matige nota is juist daarom zwaar teleurstellend. Het vorige, Leefbaar-VVD-college, was tenminste duidelijk. 'Nederlander worden', oftewel allemaal aanpassen en je loyaal verklaren aan de neoliberale staat of verhuizen naar het andere eind van de wereld. De motto-notitie van Kaya, 'het motto is meedoen', zegt niks over de eisen aan degenen die hier al jaren de touwtjes in handen hebben, de blanke welgestelden, de hoogopgeleiden, de mensen die zichzelf uitstekend kunnen redden. Wat is hun rol in het participatieproces? Moeten die ook niet een beetje integreren en inburgeren in een moderne middelgrote Europese stad met een zeer divers bevolking?'

De SP is van mening dat integratie- en participatiebeleid niet los gezien kan worden van wat er verder in de stad gebeurt. 'De visie van Kaya op participatie laat de klassen- en standenmaatschappij bestaan. 'Wat is het reële perspectief voor die alleenstaande Antilliaanse tienermoeder in Spangen? Wat voor perspectief heeft een ongeletterde vrouw van een gevluchte Irakees in de Tarwewijk? Of die Hollandse uitkeringstrekker in Overschie? In uw definitie van ‘participatie’ blijft de klassen- en standenmaatschappij bestaan.'

'De SP wil investeren in kansen voor mensen, in armoedebestrijding en tegen schooluitval en gebrek aan perspectief onder jongeren. De overheid moet zorgen dat iedereen behandeld wordt met respect voor zijn of haar menselijke waardigheid, dat elke Rotterdammer niet gelijk maar wel gelijkwaardig behandeld wordt op de woningmarkt, de arbeidsmarkt, het onderwijs, de zorg, de buitenruimte en natuurlijk bij religie/ cultuur en sport. Maar dat kan alleen als we de solidariteit tussen die Rotterdammers organiseren.'

'De SP wil geen Rotterdamse eenheidsworst. Een transnationale identiteit moet kunnen. Rotterdammers met een opa uit Kroatie of een tante uit Somalie moeten ook trots en loyaal kunnen zijn op die roots. Kunnen we in Rotterdam naast stadsburgers ook nog wereldburgers zijn?
Bij culturele hoofdstad 2001 was het motto: 'Rotterdam is vele steden', na de verkiezingen van 2002 zijn er hekken om Rotterdam gezet, probeerde Rotterdam zich achter haar Middeleeuwse stadsmuren terug te trekken. En ook dit college grijpt terug op die poorters die 3.000 stenen moesten bijdragen aan de bouw van de Laurenskerk om burgerrechten te verdienen. De paupers stonden toen ook al buiten!
Mensen komen hier om vooruit te komen, om hun dromen te realiseren , en dat kan als ze in Rotterdam kunnen emanciperen tot zelfstandige burgers. Het stadsbestuur speelt daar een rol in.'