Rotterdam

Jongerenwerkers, stadsmariniers, agenten en jongeren zelf discussieerden maandag 4 juli in Theater 't Kapelletje over veiligheid, welzijn en jongerenbeleid. Wat kun je jongeren bieden in Rotterdam? Hoe zorg je dat ze niet ontsporen? Moet je hard beleid voeren tegen overlastgevende en criminele jongeren of proberen te voorkomen dat ze in het circuit terechtkomen? Of allebei?

"In Middelland, waar ik buurtagent ben, zijn er heel veel jongeren en is er weinig buitenruimte. Het buurthuis verdwijnt, Thuis op Straat verdwijnt," begint buurtagent Hans Vos. "Tegelijkertijd worden de plaatselijke verordeningen aangescherpt. Je kunt tegenwoordig al voor vijftien dingen bekeurd worden als je als jongere alleen al op straat hangt met wat vrienden."
Stadsmarinier Bert Kandel reageert: "Uit onderzoek blijkt dat hangjongeren worden gezien als één van de grootste problemen in mijn gebied, Centrum/CS. Dat kun je niet negeren."
"Jongeren zoeken hun grenzen op, dat moet je niet alleen als probleem zien," haakt SP-raadslid Theo Cornelissen in. "Dat is een manier van jezelf ontwikkelen. Alleen moeten mensen jongeren dan wel durven corrigeren als ze te ver gaan. Mensen moeten zich bemoeien met hun leefomgeving. Als ze dat niet durven, zit er iets fout." "Om iemand te kunnen aanspreken, moet je hem eerst kennen," klinkt uit de zaal. "Je moet ook positieve aandacht geven aan jongeren zodat je hun vertrouwen wint, en niet alleen ze uitschelden als je last van ze hebt." En: "Niet alleen ouderen voelen zich soms onveilig, jongeren net zo goed." Bert: "In Centrum hebben we inmiddels Jeugdserviceteams: jongeren met verschillende achtergronden die jongeren op hun gedrag aanspreken. Dat werkt wel erg goed."

Lean on me
Latoya, een van de jongeren van buurthuis Het Lispunt, onderbreekt het debat. Solo zingt ze 'Lean on
me'. Dat roept de volgende vraag op: wat kan Rotterdam eigenlijk voor schouders bieden aan jongeren
die thuis niet de aandacht krijgen die ze nodig hebben?

De kennis in het jongerenwerk is erg gefragmenteerd, signaleren verschillende aanwezigen. "In Nederland lopen vijfduizend projecten rond jongerenwerk. Iedereen probeert te scoren op zijn deelterreintje." en "Je zou de diensten eigenlijk centraal moeten aanpakken, en iedereen zowel met beleid als met uitvoeren bezig laten zijn."
Het welzijnswerk is versnipperd over de deelgemeentes en verschillende organisaties werken naast elkaar. Stedelijke diensten als DSO en Sport&Recreatie zijn op hun deelterreinen – onderwijs en sport – bezig en kijken niet naar jongerenbeleid als geheel. Daardoor worden jongeren van het kastje naar de muur gestuurd. Jongeren hebben het gevoel dat tachtig mensen met hem of haar bezig zijn. Dat nodigt ook uit tot shop-gedrag: kijken waar je het advies kunt krijgen dat je het beste bevalt.
Judith Grootfaam, teamleider jongerenwerk in buurthuis Het Lispunt: "Wij werken met leden: jongeren moeten zich aanmelden om aan activiteiten mee te doen. Dat geeft meer binding."
Versnippering is niet goed, maar we moeten ook geen algemeen 'problematiekenloket' hebben, vindt iemand in de zaal. Dan liever informele hulp van verschillende kanten. Je moet situaties niet problematiseren en criminaliseren.

"Maar er zijn behoorlijke groepen jongeren die helemaal losgeslagen zijn en geen contact meer hebben met de maatschappij," zegt Bert. "Antilliaanse jongeren die hierheen komen bijvoorbeeld. Op de Antillen zijn ze kansarm, hier zijn ze kansloos. Ligt dat nou aan de opvoeding of aan de maatschappij?"
Hans: "Sommige jongeren kunnen nauwelijks meer bereiken of redden. Ja, met een tuchtschool als Glen Mills misschien. In Middelland werken we nu met een top-vijf van jongeren die dreigen te ontsporen. We houden regelmatig contact met ze en geven ook positieve aandacht: we komen ook op hun verjaardag langs."
Theo: "Als je jongeren geen perspectief op een toekomst biedt, verandert hun gedrag nooit. We moeten vooral geen jongeren verliezen aan de afgrond van de maatschappij."

Nederland vergrijst, Rotterdam vergroent
"Rotterdam blijft vergroenen. Zijn wij er als stad wel op toegerust om zoveel jongeren op te voeden en op te vangen? Dat zouden wij ons als 'volwassenen' moeten afvragen: hoe zorgen wij dat het pedagogisch klimaat in deze stad zo goed mogelijk is?", zegt stadsmarinier Gerard vanuit de zaal.
Judith vreest dat het niet gaat lukken met welzijnswerk alleen de problemen op te lossen: "Je kunt met jongerenwerk heel veel problemen signaleren, maar je kunt niet iedereen opvoeden. Eigenlijk is bij twaalf jaar beginnen met jongerenwerk ook te laat. We moeten nog veel meer naar de ouders toe, met informatie en als preventie."
Jessica van Ruitenburg van ROOD denkt dat we ons niet alleen op de overlastgevers moeten concentreren: "Tien procent van de jongeren veroorzaakt problemen. Je moet je niet alleen op die groep concentreren, maar juist ook voorzieningen bieden voor al die andere jongeren." "Kijk ook wat mensen bindt," zegt Josefien van de Rotterdamse Jongerenraad.
Bert: "Met veiligheid zijn we in Rotterdam goed op weg. Als we zo doorgaan, komt dat wel goed. Jeugdbeleid - onderwijs, opvoeding en perspectief - wordt een veel grotere uitdaging voor de gemeente de komende jaren."

De SP is deze zomer hard aan de slag met het programma voor de raadsverkiezingen van 2006. Heb je ideëen over jongeren, veiligheid en welzijn? E-mail dan.