Rotterdam

Kzweertje

Wie denken Wij wel wie Wij zijn? En wie zijn Zij dan? Weten Jullie het? Of moet ik het aan Hullie vragen?
Wat verwarend allemaal, iedereen.
Het is toch geen ‘Wie ben ik?’
Het begint er wel steeds meer op te lijken.
Een culturele strijd? Sociaal-economisch? Het is toch geen identiteitscrisis hè?
Een identiteitstrijd? Identi-kwijt?!

We hebben in ieder geval een probleem;
Want al die allochtonen overvallen ons een beetje!
Nee niet op het Centraal station of op de Kruiskade, nee, overal,
met hun problemen, onze problemen, jullie problemen. We krijgen er allemaal een kleur van. En zo zijn we allemaal allochtoon.

We moeten ons schamen voor de problemen in Nederland en in Rotterdam.
Samen Schamen, voor onze huisvestingsproblemen, wijken voor de rijken, problemen met het onderwijs, schamen voor het beleid van de regering en het Rotterdamse College.
Samen Schamen en strijden voor een betere buurt, beter onderwijs en een gezellige stad en niet;
Allah voor zich en God voor ons ieder of
Ieder voor zich en God voor ons Allah.

Oh ja, en dat tuig dan, die jongeren die onze buurten onveilig maken? Daarop stel ik graag de vraag: Is dat een nieuw of een heel oud probleem?
Een Marokkaanse scooter nozem die tegen een bejaard rollator fossiel aanknalt, is dat een botsing der culturen of een botsing van generaties?
Jong en oud, de strijd is al zo oud als het fossiel zelf.

Laatst vertelde een Marokkaanse vriend van mij, ja hij is niet echt mijn vriend, hij is Limburgs.
Hij vertelde:
‘Die zogenaamde Kut-Marokkanen waar ze het allemaal over hebben, weetje, zijn de best aangepaste allochtonen in Nederland, kzweertje. Gouden ketting, baseballpetje, trainingspak, beetje cruisen in een Mercedes, beetje dealen, weetje. Het best aangepast, Kzweertje.’
‘Alleen aan de verkeerde mensen in de verkeerde buurten, weetje, kzweertje’!

En nog één keer:
Het is onze couscous, onze roti kip, onze Turkse pizza, onze Hema worst, onze kerk, onze moskee, onze tempels. Ons sinterklaasfeest (en die is niet racistisch want het is een sprookje) onze kerstboom (want de Germanen vonden het te donker), onze ramadan, Hun carnaval, ons suikerfeest en onze snoepreisjes van onze Rotterdamse commissies om bijvoorbeeld in Marokko te kijken hoe de Marokkanen in Nederland leven?! Ze liggen liever op het strand van Agadir dan met de mensen zelf te praten in Pendrecht, Crooswijk of Delfshaven om maar wat te noemen.
Integratie, uit de gratie? Ja! Jazeker wel! Want het Rotterdamse College moet zich nog flink inburgeren in het Rotterdamse.

Integratie leeft en is dynamisch, het vindt plaats op straat, op school en in de winkel, bijvoorbeeld in de kledingwinkel;

`Pas jij de Turk even aan?`
`Ja, dat is goed, als jij even deze Marokkaan aanpast!?`
`Staat je goed!`
`Wat?`
`Die Marokkaan!`
`Nieuw?`
`Ja, net binnengekomen, nieuwe collectie, niet in de uitverkoop!`