Rotterdam

Nieuws

1e termijn 23 oktober 2003 (alleen de uitgesproken tekst telt)

Hun strijd, onze strijd. Red de Solidariteit!

Na de krampachtige instemming van Leefbaar, de kritische instemming van de PvdA, de aarzelende steun van het CDA, de vele zorgen van Groen Links, de applausmachine van de VVD, de onduidelijke steun van D66, wordt het tijd voor de SP.
In wat voor wereld leven wij? In een wereld waarin volgens Unicef 1 miljard kinderen de ondermijnende gevolgen ondervinden van armoede. Te weinig inkomen, geen onderkomen, niet genoeg voedsel, geen fatsoenlijk drinkwater, geen sanitaire voorzieningen. In een wereld waarin wereldwijd 134 miljoen kinderen tussen 7 en 18 jaar, veelal meisjes, nooit naar school zijn geweest. Dit berichtje stond gisteren in het RD. En dan praten wij over "onze jeugd van tegenwoordig"? Over al die nieuwe Rotterdammertjes die zogenaamd "opgroeien voor galg en rad"?

Kinderen hebben niet om hun leven gevraagd. Hier niet en daar niet. Je kunt volwassenen misschien verantwoordelijk stellen voor de toestand waarin ze verzeild zijn geraakt, maar kinderen hebben rechten. En zo lang die rechten overal met voeten getreden worden, zouden we eens wat meer naar ons zelf moeten kijken. Wat voor toekomst bieden wij onze kinderen, de kinderen van Rotterdam? De begroting is een goed moment om daar bij stil te staan. Want onze plannen voor 2004 moeten natuurlijk in lijn zijn met onze plannen voor de verdere toekomst.
Wat voor Rotterdam willen wij? Rotterdam is geen eiland, dus wat voor samenleving willen wij? Laten we alles afbreken wat de samenleving bij elkaar houdt? Wordt het een doe-het-zelf-maatschappij? Of nemen we onze verantwoordelijkheid en gaan we samen de solidariteit redden?

De laatste lokale verkiezingen hebben niet alleen in Rotterdam, maar overal in Nederland, in Antwerpen, in Hamburg, in heel Europa, in California, duidelijk gemaakt dat het vertrouwen van de mensen wegsijpelt. Het vertrouwen in de overheid, in de rechterlijke macht, in de democratie, in de politiek. En daarmee verdwijnt ook de hoop dat het morgen beter wordt. De ziel verdwijnt uit de samenleving. Dat neemt de SP de regering kwalijk. Maar ook dit college produceert niet meer dan defensieve en repressieve plannen.
De plannen van Zalm en Balkenende zijn door ons "ronduit asociaal" genoemd. De opeenvolgende regeringen van de afgelopen 20 jaar hebben "de fundamenten van onze beschaving aangetast" zei Jan Marijnissen bij de algemene beschouwingen in Den Haag.

We werden bijna 100 procent rijker in die 20 jaar, maar we lijken wel armer geworden. We kachelen op alle terreinen achteruit. De sociale zekerheid wordt afgebroken, witte en zwarte wijken illustreren de feitelijke apartheid, de woningnood is weer terug, natuur en milieu krijgen een stiefmoederlijke behandeling, de openbare ruimte verloedert, de rechterlijke macht en de politie kunnen het niet meer aan, onderwijs kan niet meer 5 dagen per week, in de verpleeghuizen komen steeds meer wantoestanden voor. En ga zo maar door. Alles wat mooi is, alles wat ons land leuk maakt, alles waar we trots op konden zijn, wordt opgeofferd aan een absurde fixatie op het begrotingstekort. Sportverenigingen, culturele instellingen, het landschap…, maar ook onmisbare instituten als de reclassering en de rechtshulp.

Iedereen die verder kijkt dan de uitkomsten van zijn rekenmachine, begrijpt welke rampzalige gevolgen dit zal hebben. Balkenende heeft het steeds over "meedoen", en het college papegaait hem na, maar dat krijgt voor veel mensen een heel cynische klank, als ze alle verslechteringen zien en niet langer nog mee kúnnen doen.

Natuurlijk is dit niet alleen de schuld van Balkenende. De verslechteringen hebben zich opgestapeld. Je kunt altijd wel ergens bezuinigen, maar je kunt niet 20 jaar lang overal te weinig geld voor uittrekken. De domme krenterigheid van die opeenvolgende kabinetten heeft het wantrouwen van de burger gevoed. En deze regering trekt die lijn door. En dit college voert braaf de opdrachten uit Den Haag uit. Met als alibi de economische depressie worden dankbaar de wensen van de VVD vervuld. Geen wonder dat die luid staan te applaudisseren! Zo helpt het CDA de VVD de winter door en Leefbaar staat er schaapachtig bij te kijken. De tijd dat zij "zeiden wat ze dachten" is het afgelopen jaar als sneeuw voor de zon gesmolten. De bezuinigingen op het openbaar vervoer heeft Leefbaar bijvoorbeeld stilletjes geslikt. Vorig jaar heb ik hier al een opsomming gegeven over wat ze nog allemaal niet hadden uitgevoerd van hun leidraad. Die opsomming zou dit jaar niet kleiner zijn geworden, de leefbare fractie inmiddels wel.

Natuurlijk beseft ook de SP dat je in tijden van een economische recessie zuinig met je geld moet omgaan. Maar dit kabinet, met in haar kielzog dit college, maakt de verkeerde keuzes. In Den Haag heeft de SP voorstellen gedaan waarbij wij vele miljarden op een sociaal volstrekt aanvaardbare manier bezuinigen en vele miljarden extra inkomsten binnenhalen. Daarmee komt elf miljard vrij om te investeren in de wederopbouw van de publieke sector en ook nog zes miljard voor de verlaging van het begrotingstekort. Dat leidt tot een hogere economische groei en een lagere werkloosheid. En dat dan binnen de starre grenzen van het Europese Stabiliteitspact, al zijn die grenzen voor ons niet heilig.
Want de politiek moet de mens centraal stellen. We moeten ons niet blind staren op het Bruto Nationaal Inkomen maar ook kijken naar het Bruto Nationaal Geluk!"

Ook voor de begroting van Rotterdam zullen we de komende weken aanwijzen waar U de honderden miljoenen euro's hebt verstopt. Al die reserves die U het afgelopen decennium apart heeft gezet "voor slechtere tijden" zouden bijvoorbeeld eens kunnen worden aangesproken. U knabbelt wat aan de overvolle "algemene reserve" maar het IFR met zijn vele honderden miljoenen euro's laat U ongemoeid. Zo staan er ook nog steeds honderden miljoenen van UPC voor de verkochte kabel te verdampen bij Eneco, het verzelfstandigde voormalige GEB. U staat toe dat het GHR per 1 januari verzelfstandigd wordt met een reserve die absoluut vele honderden miljoenen euro's hoger is dan noodzakelijk voor de normale bedrijfsvoering. Een reserve die U met de grootste spoed in een Tweede Maasvlakte wilt investeren. De totale 2,3 miljard wilt U zelfs voorfinancieren, terwijl uw eigen businesscase nu becijfert dat de huidige plannen een negatieve economische waarde hebben van € 551 miljoen. De huidige, ook door U als "second best" en eigenlijk slecht gekwalificeerde plannen, gaan ook nog eens ten koste van 100 hectare van de bestaande maasvlakte. Kortom, wanneer stopt U nu eens met die duur betaalde gretigheid voor grote prestigieuze werken.
Investeer in de problemen van NU, in de sociale infrastructuur van de huidige Rotterdammers. Investeren in dat maatschappelijke kapitaal heeft een onschatbare economische waarde. Iedere econoom kan U vertellen dat op de lange termijn elke euro in onderwijs en opvoeding niet alleen veel rendement aan economische productie zal opleveren, maar ook nog eens onbetaalbaar is qua menselijk geluk en welbevinden. Als de Rijksoverheid die Maasvlakte echt belangrijk zou vinden, dan zou ze ook de nodige miljarden op tafel leggen voor de zeewering.

De urgentie om ruimte te scheppen voor de jonge Rotterdammers lijkt me evident groter dan extra ruimte voor extra containers. Pak de jeugd niet alleen in de kraag, maar geef ze ook perspectief voor de toekomst. Laat ze echt meedoen.
En dat geld ook voor hun ouders en onze ambtenaren. Onder het mom van "vertrouwen is goed, maar controle is beter" zijn op veel terreinen de boekhouders de baas geworden. Veel tijd en creativiteit gaat verloren aan het opschrijven van de cijfertjes. Want het valt niet mee om het zo te presenteren, dat het op zijn minst lijkt dat de targets gehaald zijn. De bureaucratie tiert welig en zit de productieve ambtenaren in de weg.

De SP vindt afrekenen belangrijk, maar nog belangrijker is het dat al die medewerkers en al die Rotterdammers het gevoel hebben dat ze er toe doen. Dat hun aanwezigheid en hun inzet, hun bloed zweet en tranen, op hun waarde geschat worden. De kaasschaaf van vorig jaar en de nieuwe bezuinigingen op allerlei subsidies aan allerlei maatschappelijk nuttige organisaties geven hen niet het gevoel. Teveel Rotterdammers hebben het gevoel dat U ze alleen als last ziet. Veel jongeren ziet u alleen als overlast.

De afgelopen maand hebben we gesproken over "mensen maken de stad" . Soms heb ik het idee dat wethouder van der Tak snapt wat er aan de hand is in de stad. Zoals gisteren bij het aannemen van het rapport van "Maatwerk". Maar toch verdedigt ook hij een begroting die laat zien dat U uw eigen boodschap niet erg begrepen hebt. Trots laat hij weten dat hij met minder geld toch een vangnet in stand weet te houden. Bravo! Uw tomeloze inzet is te prijzen, uw taalgebruik is meestal OK. Maar uw vangnet wordt door uw coalitiepartners bestempeld als een hangmat. Zij willen een trampoline, maar daar kukel je van af als je niet tot de jonge sporters behoort. De meeste mensen belanden hulpeloos naast een trampoline in de goot. Door de vacaturestop en andere maatregelen lijkt uw vangnet wel gemaakt van krimpfolie.
Gisteren heeft het college ons zelfs laten weten dat U, met alle elan, niet in staat bent om op tijd de beloofde voorstellen te produceren rond de toestroom van nieuwkomers. Zo gaat het momentum van de maatschappelijke discussie van de afgelopen maanden verloren. Voorstellen die natuurlijk een belangrijke rol spelen in elke begroting voor de komende jaren. Waar praten we vandaag en de komende weken dan over? Zonder plannen voor stabiliteit in de wijken lukt het niet. Tijdens onze tour door Rotterdam, genaamd "buurten in de wijken" komen we veel mensen tegen die echt mee willen doen. Uit de recente PvdA brochure "buurten voor bewoners" lees ik dat zij ook die weg zijn ingeslagen. Er zijn in heel Rotterdam tientallen initiatieven die gebundeld een prachtige stad zouden kunnen opleveren. Maar iedereen die we spreken is bang gekortwiekt te worden. Al maanden verspreidt dit college de geur van beknotting en verlamming. Veel maatschappelijke ambitie en energie gaat zo verloren. En dat is geen "groene energie" meneer de burgemeester! Dit college heeft weinig VISIE en teveel TELEvisie zeggen sommigen. Toch zal ik niet opnieuw beginnen over de mediashow van dit college, maar "geprogrammeerde media-praatjes zijn geen dialoog" zei een filosoof hier vorige week dinsdag in de Burgerzaal. En……. wethouder Pastors, een gast met een verongelijkt gezicht, die weigert om zelf de beloofde handtekening te zetten, wordt een volgende keer niet eens meer uitgenodigd!

In de commissie-plus vergaderingen zullen we op de details van uw begroting ingaan. Maar we kunnen U wel op een briefje geven dat ook in Rotterdam de mensen het niet lijdzaam over hun kant zullen laten gaan. Na de actie van de ambtenaren op de Coolsingel van 17 september, de demonstratie van de havenwerkers van 29 september, de acties van de RET op 8 oktober, zullen er nog vele volgen. Of de VVD dat nou leuk vindt of niet. Als Zalm wind zaait, zal hij storm oogsten. Want…
belangrijker dan de vele cijfertjes in euro's, is de solidariteit. Solidariteit die nodig is om de samenleving bij elkaar en leefbaar te houden. Als de solidariteit verdwijnt, verdwijnen ook de menselijke waardigheid en de gelijkwaardigheid van mensen steeds verder achter de horizon. Dan worden de tegenstellingen net zo scherp als in Amerika. Solidariteit betekent het bij elkaar brengen van mensen. Zorgen dat iedereen naar vermogen kan bijdragen door het beste in zichzelf naar boven te brengen. En dan gaat het niet alleen om een willekeurig financieringstekort, dan gaat het erom "wat voor samenleving willen wij"? Welke bronnen kunnen we aanboren om daarin te investeren? Solidariteit zorgt ervoor dat mensen vertrouwen hebben in de overheid, vertrouwen in elkaar en daardoor misschien ook vertrouwen in zichzelf. Dat staat lijnrecht tegenover het huidige beleid, dat angstige mensen oplevert die kiezen voor hun eigen belang, en dat belang alleen.

De SP roept daarom iedereen op om zijn verantwoordelijkheid te nemen en mee te doen aan onze acties "Red de Solidariteit". Acties op terreinen als openbaar vervoer, onderwijs, volksgezondheid, sociale woningbouw en sociale zekerheid, ouderenzorg en jeugdbeleid staan overal op stapel. Binnen de raad zullen we de stem van al die mensen die in verzet gekomen zijn, met volle kracht laten horen.

Wilt u hierop reageren? Dat kan!: Theo Cornelissen, fractievoorzitter SP gemeenteraad van Rotterdam,
tel. (010-) 466 80 92 of (06-) 20 43 01 96

Terug naar Nieuws of Gemeenteraad