Rotterdam

Wonen, leven, onderdak. Wonen is meer dan ergens in een huis verblijven, leven is meer dan overleven. Onderdak is meer dan een dak op een vochtig tochtig huis.

De effecten van het woonstadbeleid van Rotterdam enerzijds en het landelijk woningbouwbeleid anderzijds, beginnen funest uit te pakken voor Feijenoord.
Uit de briefwisseling tussen het DB en B&W van Rotterdam lees ik vrij vertaald: 'het maakt niet zoveel uit dat jullie (deelraad) iets willen, maar ik, de wethouder, wil het zo! Dus babbel maar een end weg, ik luister toch niet….' De vraag is dus ondertussen of het debat van vanavond echt zoden aan de dijk zet.

Ik loop het rijtje even af:

• Alle Grote woningbouw corporaties laten grove steken vallen in het onderhouden van (gedeelten van) hun woningvoorraad. En dan met name de goedkope huurwoningen. Dit probleem beperkt zich helaas dus niet, zoals het DB suggereert, tot de particuliere verhuurders.
• Een behoorlijk gedeelte van de woningen die met name de grote corporaties in gedachten hebben om de komende vijf á tien jaar te slopen, zijn prima te behouden, mits ze maar gewoon doorgaan met fatsoenlijk onderhoud en tijdig renoveren
• Een gedeelte van de sociaal bereikbare woningvooraad wordt verkocht, en daarmee uit de markt gehaald voor toekomstige starters, zeker voor hen die weinig geld hebben.
  Een voorbeeld: In de Vaan (Vreewijk) gaan nu een aantal huizen in de verkoop tegen prijzen waar iemand met een inkomen beneden modaal niet eens over hoeft na te denken. Niet te doen. Overigens verkeert een redelijk aantal van die huizen in slechte conditie wegens achterstallig en slecht onderhoud. De zittende huurders mogen blijven zitten, maar renovatie zal er in de toekomst wel nooit meer inzitten.

Kunnen we aan al die zaken wat doen? Niet veel. Woningbouwcorporaties zijn verzelfstandigd en leggen zich meer en meer toe op het maken van winst en niet op het zo goed mogelijk beheren van fatsoenlijk onderhouden huizen. Onderhoud kost tenslotte geld en dat drukt de winst. Dat zelfde geldt voor verkoop van huurwoningen: PINGPING! En de gemeente profiteert mee, want de grond wordt verkocht. Dat wordt nog wrang lachen in de toekomst als we hier wijken vol van particuliere eigenaren hebben. Verhuur en verkoop is dan niet ondenkbeeldig, grondspeculatie ook niet. De anti-speculatiebedingen gelden tenslotte maar voor een beperkte termijn. Oftewel, alles bij elkaar, kortzichtig beleid!

Maar dan, hoe verder met de beperkte mogelijkheden van de deelgemeente?
Wie niet sterk is moet slim zijn. Of zoals heer Bommel eens zei: 'Verzin een list, jonge vriend!'.
Nieuwbouw loopt vast, dus moeten we zorgen dat de bestaande woningvoorraad behouden blijft. Niks slopen vóór er vervanging IS die voldoet aan de wensen en financiële mogelijkheden van mensen die graag in onze deelgemeente wonen. En dat zijn toch echt vooral de Feijenoorders zelf! Eerst zorgen dat de noodzaak om te verhuizen, omdat je huis zo slecht is, verdwijnt. Want nu creëren we stadsnomaden, jagen we de armere mensen van het ene goedkope sloophuis naar het andere, met alle sociale gevolgen van dien. Leren we het dan nooit?
Het DB moet alle mogelijkheden die in haar macht ligt inzetten om alle verhuurders te dwingen onderhoud te plegen aan hun woningen, ongeacht of dat ten koste gaat van hun winst-perspectieven. Want het gaat toch om de bewoners en hun noden en wensen? Toch?

Voor elk nieuwbouw- en renovatie project willen wij dan ook onderzoek naar de wensen van de zittende bewoners. Willen ze terugkeren? Dan moet daar in de plannen rekening mee worden gehouden, ook met de draagkracht van deze mensen. Ook als dat de overheid geld kost. De overheid is er tenslotte voor de mensen, niet andersom.

Quintijn Rijsdijk

Terug naar Archief