Rotterdam

Nieuws

Zaterdag 14-12-2002

Partijgenoten,

Het is een bijzonder jaar voor onze partij. Gingen wij 2002 in met 5 kamerleden, wij gaan het jaar uit met het zicht op 15 misschien wel 20 kamerleden. Drie keer zoveel. Ook het aantal leden maakt een stormachtige groei door.
Ik wil vandaag graag even stil staan bij deze ongekende groei. Wat is er aan de hand? En wat moeten onze conclusies daar uit zijn?
Op 15 mei hebben de mensen massaal afgerekend met de oude macht, met de arrogantie van Paars, door massaal op Pim te stemmen. Zoals u weet liep dat niet goed af.
Waren dat allemaal domme mensen, die achter Pim aanliepen zonder te beseffen dat het programma hen niet veel goeds bood?
Zijn dat allemaal domme mensen die nu achter Marijnissen aanlopen zonder te beseffen hoe radicaal de SP is en dat het met de SP maar een grijze massa wordt waarin iedereen gelijk is, zoals onze tegenstanders willen doen geloven?

Ik denk helemaal niet dat dat allemaal domme mensen zijn. Ik denk dat hier heel veel mensen tussen zitten die weer wat van onze samenleving willen maken. Een samenleving waar niet iedereen naast elkaar leeft maar waar je weer ergens bij hoort. Waar je wat voor elkaar over hebt. Een samenleving waar de overheid de zwakken beschermt en investeert in de publieke zaak. Een samenleving die niet alleen rept over individuele normen en waarden maar die ook de collectieve normen en waarden beschermd. Beschermd wat onze ouders en voorouders hebben opgebouwd in de strijd voor een beter bestaan. Beschaving noemen we dat.

De discussie nu gaat over normen en waarden tussen individuele burgers. Je kunt echter de discussie niet terugbrengen tot alleen burgermansfatsoen. Een samenleving waarin solidariteit, respect en gemeenschapszin naar het museum lijken te zijn verbannen, moet niet vreemd opkijken wanneer we individualistische mensen krijgen, verharding van de samenleving en normvervaging in de publieke ruimte. Een overheid die kiest voor collectieve armoede ten gunste van particuliere rijkdom versterkt dit proces. Evenals onze prestatiegerichte 24-uurs maatschappij waar economische belangen belangrijker zijn geworden dan menselijke waardigheid. Wie niet mee kan komen valt buiten de boot. En vanwege tekortschietende zorg en welzijn, is buiten de boot al snel in de goot.

Waar zijn onze collectieve normen en waarden:

• Als meer dan een half miljoen kinderen opgroeien in armoede;
  
• Als 50.000 kinderen per jaar worden mishandeld, waarbij gemiddeld een kind per week aan de gevolgen daarvan overlijdt;
  
• Als duizenden zwerfjongeren veelal aan hun lot worden overgelaten;
  
• Als er onvoldoende plekken voor daklozen zijn zodat in zelfs in deze kou ook soms moeders met peuters nachten op straat moeten doorbrengen;
  
• Als arme mensen 3.5 jaar eerder dood gaan en 12 jaar langer ongezond leven dan rijke mensen;
  
• Als meer dan 300.000 mensen op wachtlijsten staan voor de zorg;
  
• Als mensen onnodig sterven vanwege tekorten op de IC en radiotherapie;
  
• Als klassen naar huis gestuurd worden vanwege het lerarentekort;
  
• Als er een steeds nijpender tekort komt aan betaalbare huurwoningen en ouderenwoningen;
  
• Als woningcorporaties steeds harder worden en eerder gezinnen met kinderen op straat zetten;
  
• Als we steeds meer moeten betalen voor publieke voorzieningen die steeds slechter worden, zoals de NS;
  
• Als gehandicapten moeten vechten voor toegankelijke en goede voorzieningen;
  
• Als allochtone en autochtone buurtbewoners het vertrouwen in elkaar dreigen te verliezen door falend overheidsbeleid;
  
• Als het antwoord op terrorisme meer bommen is, in plaats van nu eens echt de armoede en tweedeling in de wereld aan te gaan pakken;

Het is toch niet vreemd dat in zo'n samenleving mensen het vertrouwen in de politiek opzeggen en hiervan vervreemden?

Een Iraanse schrijver heeft ooit gezegd: 'zelfs in de grootste duisternis, is altijd wel ergens een lichtpuntje. Ik denk dat wij dat lichtpuntje kunnen zijn.
Dat mensen in toenemende mate hun vertrouwen in ons geven om die verloren collectieve waarden en normen weer te herstellen. Dat merk ik ook in gesprekken met nieuwe leden en campagnebijeenkomsten hier en in de buitenregio's.
Mensen zijn op zoek naar herstel van universele en verworven waarden zoals neergelegd in veel internationale verdragen. De rechten van het kind, de universele verklaring van de rechten van de mens.
Ik lees u bijvoorbeeld artikel 1 van de laatste voor. "Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Ze zijn begiftigd met verstand en geweten en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen."

Voor onze partij staan drie waarden centraal: de menselijke waardigheid, de gelijkwaardigheid en de solidariteit.
Ik denk dat er veel mensen zijn die met ons graag zien dat deze waarden de basis vormen voor onze samenleving.
Dat deze mensen ons in toenemende mate weten te vinden en dat wij hun vertrouwen niet moeten beschamen. Wij hebben een grote verantwoordelijkheid. We hebben nu de kans om echt wat te veranderen.
Via de parlementaire raden maar vooral ook via de strijd op straat.
Kameraden: durf te strijden durf te winnen.

Ik wens U een 2003 vol hoop, schoonheid, troost, collectieve strijd en dromen die gerealiseerd worden.

Terug naar SPXmas kerstborrel