Rotterdam

Nieuws Archief

Tweede-Kamerlid Agnes Kant opende maandag 7 januari de Meldweek Verpleeghuiszorg van het comité Zorg voor iedereen met een tournee langs verschillende verpleeghuizen. Zij sloot de dag af met een interview en een debat in het Rotterdamse Verpleeghuis Antonius-Binnenweg.

Het debat in Rotterdam biedt een verrassende tegenstelling. Aan de ene kant spreekt SP-Tweede Kamerlid Agnes Kant in het podium-interview over vaak ‘mensonterende toestanden’. Aan de andere kant schetst de gastheer van de avond, Hans van den Berg, directeur van het Geriatrisch Centrum en Verpleeghuis Antonius-Binnenweg in Rotterdam, in zijn openingspraatje een veel positiever beeld. ‘Het gaat niet slecht in de zorg,’ is zijn boodschap.

Mensonterend
Met verbazing hoort Agnes Kant de inleiding aan. Eerder die dag had zij de Meldweek Verpleeghuiszorg geopend met een rondreis per brandweerwagen langs verpleeghuizen in Vinkeveen, Amsterdam, Haarlem, Leiden en Den Haag.
‘Om schrijnende toestanden te zien?’ veronderstelt TVRijnmond-journalist Ron van der Rhee tijdens het interview dat hij Kant afneemt. ‘Nee, vooral om met verpleegkundigen te spreken en hen aan te sporen om deze week melding te maken van knelpunten,’ antwoordt Kant. Schrijnende gevallen heeft zij immers al voldoende ervaren. ‘Tijdens mijn stageweek vorig jaar bij een verpleeghuis in Vinkeveen heb ik de praktijk gezien. Dat hakte er stevig in!’
Kant maakt duidelijk dat het beeld dat Van den Berg schetst wel erg rooskleurig is. ‘Ja, de wachtlijsten zijn gekrompen, maar nog steeds wachten 80 duizend ouderen op gepaste zorg.’ Kant maakt zich ook ernstig zorgen over het personeel in de ouderenzorg. ‘Vaak is er slechts tijd voor minimale zorg en moeten verpleegkundigen onredelijke keuzes maken: Help ik mevrouw Jansen naar het toilet? Of help ik mevrouw Pietersen met eten? Het feit dat mensen niet op tijd uit bed gehaald kunnen worden is mensonterend!’
Kant maakt zich ook kwaad over Van den Berg’s bewering dat er geld voldoende is. ‘Als geld werkelijk geen probleem meer is, waarom merkt het personeel daar dan niets van? De werkelijkheid is dat verpleeghuispersoneel er in de nieuwe CAO met moeite enige procenten bij heeft gekregen, maar dat er bij verpleeghuizen minder geld binnenstroomt dan de CAO kost. Conclusie: dit gaat ten koste van het aantal personeelsleden!’

Bevestiging
Na de pauze mag Kant een aantal uiteenlopende werknemers uit de (ouderen)zorg aan de tand voelen over de praktijk. De meeste reacties bevestigen het beeld dat Kant voor de pauze al had geschetst. ‘Je bent al blij dat je het minimale kunt doen,’ getuigt verpleegkundige Hanna. Ouderenconsulent Hettie ervaart een groot onbehagen bij ouderen die naar een verzorgingshuis verhuizen. Zij meent bovendien dat de samenleving is veranderd, waardoor er meer verschillende soorten ouderen om verzorging vragen, waaronder ouderen met verslaafde kinderen en allochtone ouderen. ‘Die hebben allen hun specifieke problematiek, maar de zorg kan daar onvoldoende aandacht aan besteden.’ Wijkverpleegkundige Miriam wijst op het voort duren van de ‘stopwatchzorg’. ‘We moeten echt op de minuut werken. Bij bijzondere omstandigheden raken we dan al snel in de knel. Dat is de belangrijkste reden waarom veel collega’s volledig opbranden.’

Zie ook: De flyer die het comité Zorg voor iedereen op grote schaal heeft verspreidt in de verpleeghuizen. (.pdf, 94K)

Om .pdf bestanden te kunnen lezen heb je Acrobat reader nodig. Dit is een gratis programma.

Terug naar Archief