Erik Meijer
Erik Meijer is geboren in 1944 en woont in het Lusthofkwartier in Kralingen-West.
Wat is je achtergrond?
Ook als gepensioneerde maak ik nog volop gebruik van mijn opleiding in sociale wetenschappen en geschiedenis. Ik vind dat de wereld, Europa, Nederland en Rotterdam een stuk beter kunnen. Dat lukt als mensen meer zicht krijgen op de nu nog bestaande belangentegenstellingen en de alternatieve oplossingen als antwoord daarop. Daaraan werkte ik een halve eeuw in het onderwijs, als inspraak-ambtenaar, als bestuurder van Rotterdamse instellingen op het gebied van wijkleefbaarheid en werkgelegenheid en als politicus.
Wat is je drijfveer om je met politiek bezig te blijven houden?
Als je besturen overlaat aan rechts, verloederen onze voorzieningen en ons milieu en worden groepen mensen onnodig het slachtoffer van armoede, uitbuiting, verdachtmakingen en bestaansonzekerheid. Met een linkse meerderheid in de gemeenteraad en het college van B en W kan onze stad voor de grote meerderheid van haar inwoners een stuk beter worden.
Stel, geld speelt geen rol, wat zou je dan als eerste willen veranderen?
Ik zou Rotterdam een stuk leefbaarder maken en teruggeven aan haar bewoners. Dat lukt door wegbezuinigde voorzieningen – zoals bus- en tramlijnen, buurthuizen en bibliotheken – te herstellen, de kolencentrales te sluiten, autoruimte te veranderen in groen en kinderspeelplekken, en vieze verkeersriolen zoals de ’s-Gravendijkwal te overkappen of ondergronds te leggen. Bovendien moeten de belangen van overlast gevende bedrijven ondergeschikt gemaakt worden aan alles wat nodig is voor het welzijn van mens en milieu.
Wat is je favoriete plek in Rotterdam?
De Voorhaven in Oud-Delfshaven en andere plekken waar je nog kunt zien hoe een stadskern eruit ziet als die niet is verwoest door oorlog of de misbaksel-kantoren van het grootkapitaal.
Wat moet de kiezer verder nog van je weten?
De kiezers vertegenwoordigen, verbeterplannen voorstellen en daarvoor nieuwe politieke meerderheden organiseren is voor mij niet nieuw. Dat deed ik eerder als deelraadslid, gemeenteraadslid, provinciale statenlid, Eerste Kamerlid en Europarlementariër. Niet als middel om zelf leuk te kunnen meedoen met de heersende elite maar als aanjager van noodzakelijke veranderingen. Zo heb ik onder meer bereikt dat ons openbaar stadsvervoer niet hoeft te worden geprivatiseerd en dat het werk van onze havenarbeiders niet wordt verdrongen door het laden en lossen uit te besteden als een nog zwaardere werkdruk voor onderbetaalde zeelieden uit de Derde Wereld.
