Rotterdam

Wethouder Schneider (Leefbaar Rotterdam) presenteerde afgelopen maandag het nieuwe integratiebeleid van het college. Volgens het Rotterdams Dagblad bindt het stadsbestuur de strijd aan met onwillige migranten. 'Wie niet wil integreren kan beter ophoepelen', zegt de wethouder. De komende maand staat het integratiebeleid op de agenda van de gemeenteraad. De SP-fractie zal pleiten tegen die negatieve en eenzijdige benadering van het integratie-vraagstuk.

De SP wil een beleid dat uitgaat van wederkerigheid. Een beleid dat alle Rotterdammers gelijke kansen biedt. Een beleid dat gebaseerd is op de diversiteit in de stad, strijd tegen de sociale tweedeling en dat racisme actief bestrijdt.

De nota 'Integratie 010' is een typisch product van deze coalitie (Leefbaar, D66, CDA). Een coalitie zonder gedeelde visie. Negentig procent van de nota bestaat uit open deuren, vage voornemens en bestaand beleid. In de overige tien procent zit de echte angel: een moralistisch, negatief en bijna PVV-achtige benadering van integratie: als je je niet aanpast, dan rot je maar op. Daarbij is ook nog eens sprake van een hypocriete selectie in de nota. Niet alle 'migranten' die in de ogen van het college onvoldoende 'aangepast' zijn aan de normen van wethouder Schneider worden achter de broek gezeten. Bij 'kansrijke' expats of Chinese Rotterdammers, een van de minst 'geïntegreerde' groepen in Rotterdam, is dat niet het geval.

Voorzieningen wegbezuinigen is geen hulp

In 'Integratie 010' zegt het college 'migranten' te willen informeren, ondersteunen en emanciperen als hun 'integratieproces' niet lukt. Dat wil het stadsbestuur doen door middel van het bestaande en voorgenomen beleid op het gebied van welzijn en onderwijs. De SP heeft daar weinig vertrouwen in. Alleen al op het 'nieuwe' welzijnsbeleid wordt door dit college zes miljoen euro bezuinigd.

De praktijk in de stad is dat veel voorzieningen in de buurten en wijken door het beleid van de gemeente afgebroken worden in plaats van ondersteund. Ook op het aantal vraagwijzers in de stad wil dit college beknibbelen. Nergens blijkt dat het college bestaande netwerken en organisaties in de buurten daadwerkelijk wil versterken, wat essentieel is voor geslaagde emancipatie en integratie. Sterker nog: zelforganisaties van 'migranten' kunnen niet meer rekenen op ondersteuning. Tel daarbij op dat het stadsbestuur wel zegt taalachterstanden te willen bestrijden, maar daar geen euro extra voor wil uitgeven.

Een voorbeeld van die hypocrisie is dat het college het belangrijk zegt te vinden om allochtone vrouwen te ondersteunen en tegelijkertijd Cleo Patria wegbezuinigd zonder alternatief, een organisatie die op dit onderwerp veel heeft betekend voor de stad.

De SP-fractie vindt dat er juist wel extra geïnvesteerd moet worden in 'informeren, ondersteunen en emanciperen'.

De nota bestaat voor een groot deel uit 'oude wijn in nieuwe zakken'. De tien procent 'nieuw' komt uit de koker van Leefbaar Rotterdam en heeft een hoog PVV-gehalte. Een strikte taaleis voor een uitkering is daarvan een voorbeeld. Op straffe van hoge boetes. 'Onze' normen en waarden overnemen en anders is er geen plaats voor jou in Rotterdam, dat is de boodschap van dit college.

Het probleem ligt bij de migrant, niet bij de samenleving. Dat laatste is in een notendop de analyse die in de nota gemaakt wordt. Dat er in onze samenleving sprake is van een groeiend racisme en moslimhaat en dat dit een van de grote problemen is om te komen tot een ontspannen samenleving waarin iedereen gelijke kansen heeft, komt in de hele nota niet voor.

Groeiende tweedeling

Net als het feit dat sociale achterstanden van culturele en etnische minderheden alles te maken hebben met de groeiende tweedeling in onze stad. De rijken rijker en de armen armer. Die tweedeling is in Rotterdam 'gekleurd'.

De inkomenspositie van niet-westerse migranten blijft flink achter. Gemiddeld bedraagt hun huishoudinkomen 18.000 euro per jaar. Bij autochtone Nederlanders is dat 25.000 euro. Van de niet-westerse migranten leeft één op de zeven in armoede; bij kinderen is dat zelfs één op vier.’
Dát is het probleem wat je moet aanpakken! Het korten van uitkeringen, zoals dit college doet, zal mensen alleen nog maar meer op achterstand zetten en isoleren van de samenleving.

Wie echt wat wil doen aan 'integratie' zal vooral ook die tweedeling en sociale achterstand moeten bestrijden. Werk, goed onderwijs, een behoorlijk inkomen, betaalbaar wonen en goede voorzieningen voor alle Rotterdammers. Dat zou wat de SP betreft de kern moeten zijn van een succesvol 'integratiebeleid'.