Rotterdam

SP-fractievoorzitter Leo de Kleijn steekt fel van wal: ‘Ik wil een stad voor álle Rotterdammers. Niet alleen voor de ‘succesvollen’ zoals dit stadsbestuur het het liefste ziet. Daarom ga ik graag de strijd aan tegen armoede in onze stad. Niet door alle armen de stad uit te jagen, maar door mensen aan het werk te helpen en ze de ondersteuning te geven die nodig is. Dit college laat een grote groep Rotterdammers volledig in de steek.’

Afgelopen maart was de SP een van de grote winnaars van de gemeenteraadverkiezingen toen de partij van twee naar vijf zetels schoot. Toch werd er een rechts stadsbestuur gevormd door Leefbaar Rotterdam, D66 en CDA. De Kleijn: ‘Wij willen bouwen aan een sociale stad, waarin iedereen rond kan komen en mee kan doen. Dit stadsbestuur maakt helaas heel andere keuzes, waardoor mensen niet de steun krijgen die ze verdienen.’

Hoe vind je dat Rotterdam er voor staat?
‘Rotterdam is een prachtige stad. Dat hoef ik niemand te vertellen. De meeste Rotterdammers voelen zich erg betrokken bij de stad, doen vrijwilligerswerk of zijn actief in hun wijk. In onze stad hoef je je echt nooit te vervelen. Tegelijkertijd hebben we een stadsbestuur dat zijn handen aftrekt van veel mensen. Een stadsbestuur dat ervoor kiest om er alleen te zijn voor de zogenaamd
succesvolle Rotterdammers. Zodra je je baan verliest, ziek wordt of op een andere manier in de problemen raakt, dan krijg je niet de hulp die je nodig hebt. En kijk uit hé, dat kan iedereen overkomen.'

Wat betekent dat in de praktijk?
‘Het college van Leefbaar Rotterdam, D66 en CDA kiest ervoor om keihard te bezuinigen op de bestrijding van armoede. Ruim 13 miljoen wordt er minder uitgetrokken voor hulp aan mensen die moeilijk rond kunnen komen. En ik ben bang dat dit bedrag nog flink toeneemt. Werklozen, ouderen, chronisch zieken en mensen met een beperking zijn hier de dupe van.
In onze stad groeit een op de vier kinderen op in armoede. Zij hebben ouders die werkloos zijn geraakt of die met hun baan niet genoeg verdienen om rond te komen. In plaats van dat zij een steuntje in de rug krijgen van de gemeente, wordt er gezegd: 'Zorg maar dat je snel weer aan het werk komt...' In een tijd met hoge werkloosheid en weinig banen is dit voor veel mensen een uitzichtloze situatie. Het allerergste vind ik dat het hele gezin daar de dupe van is. Kinderen die niet iedere dag een warme maaltijd krijgen of niet op sportles kunnen, dat mogen we niet accepteren.’

Maar er moet toch ook bezuinigd worden?
‘Dat hangt er vanaf welke keuzes je maakt. Dit college kiest ervoor om miljoenen aan cadeautjes uit te delen aan het grote bedrijfsleven in de haven door lastenverlaging. Ook mensen met een behoorlijk hoog inkomen gaan er op vooruit. Zonder die cadeautjes voor de rijken zou er geld genoeg zijn om de ondersteuning
van mensen die het moeilijk hebben op z'n minst
op peil te houden. De keuze die de partijen in het stadsbestuur hebben gemaakt is een ideologische keuze. Zij geloven dat ze werken meer lonend kunnen maken door mensen die toch al bijna niets hebben het nóg moeilijker te maken. Er wordt gesproken over een ‘financiële prikkel’ om mensen aan het werk te krijgen. Alsof deze mensen anders niet willen werken! Als ze mensen zonder werk extra willen motiveren om werk te zoeken, dan kunnen ze er beter voor zorgen dat werkenden meer geld overhouden.’

Welke keuzes maakt het stadsbestuur nog meer?
‘Veel buurthuizen, bibliotheken en zwembaden gaan dicht. Simpelweg omdat ze niet meer de subsidie krijgen die ze nodig hebben. Terwijl het belang van deze voorzieningen in de wijken heel groot is. Het zijn plaatsen waar veel verschillende mensen samenkomen, waar kinderen met elkaar spelen en waar de sociale cohesie van de wijken versterkt wordt.
Door daarop te bezuinigen wordt er op de korte termijn geld bespaard, maar voor de lange termijn worden er grote problemen gecreëerd. We moeten zorgen dat er geïnvesteerd wordt in voorzieningen in de wijken, dat mensen aan het werk kunnen blijven en dat de zorg op peil blijft.’

Wat is er dan aan de hand in de zorg?
‘Er verandert veel in de zorg. Gemeenten worden verantwoordelijk voor de thuiszorg en veel verzorgingshuizen sluiten de deuren. Dit gaat gepaard met grote bezuinigingen. Rotterdam liep vooruit op deze bezuinigingen en daardoor hebben afgelopen jaar al veel mensen in de zorg hun baan verloren. Een deel van deze zorgmedewerkers moet nu – om een uitkering te ontvangen – hetzelfde werk doen in de thuiszorg, maar dan zonder het bijbehorende salaris! Ook wordt de druk op mantelzorgers steeds groter. Zij moeten de zorg opvangen die eerst door een professional werd gedaan. Wat mij betreft krijgen alle mensen die in de zorg werken een eerlijk loon. Zij doen ontzettend belangrijk werk voor onze samenleving en moeten daar dus ook naar beloond worden.’

Waar staat de stad over 5 jaar?
‘Dat hangt er vanaf of we alles accepteren wat er nu gebeurt. Als het zo doorgaat is Rotterdam straks Rotterdam niet meer. Ik accepteer dat niet en blijf me verzetten tegen de asociale voorstellen van het college. Als we investeren in banen, de lokale lasten eerlijk delen en zorgen voor mooie wijken met goede, duurzame woningen, dan maken we de stad een stuk socialer.
Gelukkig willen veel mensen samen met ons hieraan bouwen. Samen gaan we de strijd aan voor een sociaal Rotterdam.’

Dit interview met Leo de Kleijn verscheen in de huis-aan-huiskrant van de SP Rotterdam. ​
Lees de hele krant hier.